دوش ار چه دلم ز از مجیرالدین بیلقانی رباعی 73
1. دوش ار چه دلم ز درد هجران پر بود
اندیشه من درازی شب بفزود
ابر آمد کز جود از مجیرالدین بیلقانی رباعی 74
1. ابر آمد کز جود سرافراز شود
در بارد تا با کفت انباز شود
تن کیست که با وصل از مجیرالدین بیلقانی رباعی 75
1. تن کیست که با وصل تو دمساز شود
دل کیست که با عشق تو همراز شود
یارم چو گه خشم از مجیرالدین بیلقانی رباعی 76
1. یارم چو گه خشم کم آزرم شود
سردیم بگوید آنگهی گرم شود
هر کو به جهان غمخور از مجیرالدین بیلقانی رباعی 77
1. هر کو به جهان غمخور زلف تو شود
دلتنگ تر از چنبر زلف تو شود
وقت است که حسن از مجیرالدین بیلقانی رباعی 78
1. وقت است که حسن تو وبال تو شود
حال تو به تیرگی چو خال تو شود
دل گر چه همه ساله از مجیرالدین بیلقانی رباعی 79
1. دل گر چه همه ساله جمالت خواهد
وآید به بر تو تا وصالت خواهد
بلبل به سحر دو از مجیرالدین بیلقانی رباعی 80
1. بلبل به سحر دو دیده پر خون آید
با ناله و نوحه دگرگون آید
دوران فلک چون از مجیرالدین بیلقانی رباعی 81
1. دوران فلک چون تو شهی ننماید
تیغ پدرت بند فلک بگشاید
بنمای رخ ار کام از مجیرالدین بیلقانی رباعی 82
1. بنمای رخ ار کام منت می باید
زان پیش که دود از آتشت برناید
خورشید رخت شبی از مجیرالدین بیلقانی رباعی 83
1. خورشید رخت شبی که وصل آراید
با پرتو او ستاره پیدا ناید
ای صبر نگفتی چو از مجیرالدین بیلقانی رباعی 84
1. ای صبر نگفتی چو غمی پیش آید
خوش باش که کار تو ز من بگشاید