دوش ار چه دلم ز درد هجران پر بود از بیلقانی رباعی 73
1. دوش ار چه دلم ز درد هجران پر بود
اندیشه من درازی شب بفزود
ابر آمد کز جود سرافراز شود از بیلقانی رباعی 74
1. ابر آمد کز جود سرافراز شود
در بارد تا با کفت انباز شود
تن کیست که با وصل تو دمساز شود از بیلقانی رباعی 75
1. تن کیست که با وصل تو دمساز شود
دل کیست که با عشق تو همراز شود
یارم چو گه خشم کم آزرم شود از بیلقانی رباعی 76
1. یارم چو گه خشم کم آزرم شود
سردیم بگوید آنگهی گرم شود
هر کو به جهان غمخور زلف تو شود از بیلقانی رباعی 77
1. هر کو به جهان غمخور زلف تو شود
دلتنگ تر از چنبر زلف تو شود
وقت است که حسن تو وبال تو شود از بیلقانی رباعی 78
1. وقت است که حسن تو وبال تو شود
حال تو به تیرگی چو خال تو شود
دل گر چه همه ساله جمالت خواهد از بیلقانی رباعی 79
1. دل گر چه همه ساله جمالت خواهد
وآید به بر تو تا وصالت خواهد
بلبل به سحر دو دیده پر خون آید از بیلقانی رباعی 80
1. بلبل به سحر دو دیده پر خون آید
با ناله و نوحه دگرگون آید
دوران فلک چون تو شهی ننماید از بیلقانی رباعی 81
1. دوران فلک چون تو شهی ننماید
تیغ پدرت بند فلک بگشاید
بنمای رخ ار کام منت می باید از بیلقانی رباعی 82
1. بنمای رخ ار کام منت می باید
زان پیش که دود از آتشت برناید
خورشید رخت شبی که وصل آراید از بیلقانی رباعی 83
1. خورشید رخت شبی که وصل آراید
با پرتو او ستاره پیدا ناید
ای صبر نگفتی چو غمی پیش آید از بیلقانی رباعی 84
1. ای صبر نگفتی چو غمی پیش آید
خوش باش که کار تو ز من بگشاید