رباعیات در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 دل با تو برفت هیچ منزل که نماند در عشق بگو کدام مشکل که نماند

2 وین طرفه که صد عذر همی باید خواست دل ماندگی ترا میان دل که نماند

1 ای دوست مخور خون غم اندوزی چند خوش باش و مده دل به بد آموزی چند

2 با ماه به وصال خود شبی چند بساز کاین حسن نماند بجز از روزی چند

1 با چشم چگونه اشگ دارد پیوند؟ بودیم چنان هر دو بهم روزی چند

2 صد قطره سرشگ خون ز چشم افگندم امروز که او چو اشگم از چشم فگند

1 بیش از مه رخسار تو پرتو نخرند وآن عشوه گرم تو نو از نو نخرند

2 وآنها که ز عشق در جوال تو بدند صد توبره ریش از تو یک جو نخرند

1 دست تو به جود طعنه در میخ زند در معرکه تیغ گهر آمیغ زند

2 از کار خود آفتاب را شرمی باد کو تیغ تو دیده هر سحر تیغ زند

1 یارم سر سرو سایه ور می شکند بر برگ سمن سنبل تر می شکند

2 سوز دل و آب چشم گریان مرا می داند و می بیند و بر می شکند

1 بر تیغ تو شاه روم سر عرضه کند بر تیر تو نسر چرخ پر عرضه کند

2 نرگس که بود؟ که از سر بی مهری در مجلس شاه سیم و زر عرضه کند

1 در کوی توام سینه پر سوز افگند وز روی توام دور بدآموز افگند

2 امید نبودم که بدین روز افتم شبهای غم توام بدین روز افگند

1 بر درگه وصل یار سرهنگانند بی سیمان را ز در برون می رانند

2 در صدر وصال او گرم ننشانند آخر دل خسته را ز من نستانند

1 هر کو شرف خدمت تو بگزیند فارغ شود از جهان و خوش بنشیند

2 والله که مبارک شود آن کس را روز کز اول بامداد رویت بیند