رباعیات در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 چندانکه به کار خود فرو می بینم بی دیده کی خویش نکو می بینم؟

2 با زحمت چشم خود چه خواهم کردن؟ اکنون که جهان به چشم او می بینم

1 هر عذر که با یار بداندیش نهم زان عذر همه خار دل ریش نهم

2 زین حیف اگرم جان سر رفتن دارد برخیزم و پا فراز جان پیش نهم

1 چون غنچه اگر بند دهان بگشایم اسرار زمانه در زمان بگشایم

2 وانگه که چو خورشید کشم تیغ زبان چون صبح به یک نفس جهان بگشایم

1 گر معتکف در وثاق تو نیم زان نیست که خسته فراق تو نیم

2 روزم چو سر زلف وشاقان تو باد با این همه ریش گر وشاق تو نیم

1 ای دیده اقبال به رویت نگران عاجز شده از فر تو صاحب نظران

2 رنجور شدی ز پا و ننشست فلک تا کرد فدای پات سرهای سران

1 مه اهل سپاهان و مه بدعهدیشان در کار هنر سستی و بدجهدیشان

2 عیسی دمی ای مجیر! دامن در کش زان قوم که دجال بود مهدیشان

1 زان زر هوسی که خیزد از کان سخن چندانکه نسخته ام به میزان سخن

2 شد مکه به مرتبت سپاهان که دروست یک گوشه و صدهزار حسان سخن

1 آن عاقل دوست همچو ابله دشمن آن کرد به من کان نکند صد دشمن

2 گر مهر چنین بود غلام کینم ور دوست چنین کند عفاالله دشمن

1 تقویم نو ای معجز طبع تو سخن! بفرست و به وعده کژم طیره مکن

2 ترسم که چو تقویم نوم نفرستی بی حاصل خوانمت چو تقویم کهن

1 صد طعنه ز هر گدای می خوردم من صد شربت جان گزای می خوردم من

2 از جور تو پشت دست می خاییدم من وز هجر تو پشت پای می خوردم من