رباعیات در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 دریاب دلی را که به داغت سوزد زان پیش که خط از پر زاغت سوزد

2 افروز چراغ دل و گر نی فردا با من همه روغن چراغت سوزد

1 ای دل ز ره دراز می آید یار خوش باش که دلنواز می آید یار

2 وی صبر رمیده در غم فرقت او باز آی سبک که باز می آید یار

1 آن عاقل دوست همچو ابله دشمن آن کرد به من کان نکند صد دشمن

2 گر مهر چنین بود غلام کینم ور دوست چنین کند عفاالله دشمن

1 وصلی که مرا به ناز پروردی کو؟ جانی که مراعات دلم کردی کو؟

2 آن هجر که نام من فرو بردی هست وآن صبر که کام من برآوردی کو؟

1 دل گفت مرا که آن بت از دلجویی دیدی که نکرد با تو جز بدخویی

2 گفتم که تو در خدمت او خوش هستی گفت ایمه کدام خوش تو نیز این گویی؟

1 زان دل ز من ای سرو سهی! نستانی خواهی که ز من دل تهی نستانی

2 تا لب ندهی دل ز رهی نستانی اینست سخن تا ندهی نستانی

1 در معرکه شیر آتش انگیز تویی در بزم به از هزار پرویز تویی

2 خون ریز عدو به خنجر تیز تویی اسلام نواز و قایم آویز تویی

1 صد عشوه نغز و دلستان آوردی تا عمر عزیزم به زیان آوردی

2 گفتی به برم جان تو دل خوش می دار تا جان بردن مرا به جان آوردی

1 آنکس که به چهره بوستانیست تویی وانکس که به غمزه دلستانیست تویی

2 آنکس که ملامت جهانست منم وانکس که قیامت جهانیست تویی

1 تقویم نو ای معجز طبع تو سخن! بفرست و به وعده کژم طیره مکن

2 ترسم که چو تقویم نوم نفرستی بی حاصل خوانمت چو تقویم کهن