رباعیات در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 تا کی غم وصل تو پر آوازه خورم بیدل ز تو اندوه بی اندازه خورم

2 با هجر بسازم که اگر خوش نبود بی روی تو باری غم رو تازه خورم

1 چون در شب هجر تو فرو شد روزم واندر غم تو نیست کسی دلسوزم

2 آن به که ذخیره از سخن پردازم وز جان به لب رسیده لب بردوزم

1 گفتم به مراعات دل و تن برسم یک چند به حق دوست و دشمن برسم

2 این آرزوی دل است از آن می ترسم زان پیش که این رسد به من، من برسم

1 تن کو که بدو ناز و دلال تو کشم؟ یا دل که غم هجر و وصال تو کشم؟

2 جانی دارم اگر به من نپسندی؟ آن نیز شبی پیش خیال تو کشم

1 ماییم درین زمانه سر دفتر غم غم در خور ما آمده ما در خور غم

2 در کوی جهان که خانه عمر دروست همسایه محنتیم و در بادر غم

1 جان خواست ز من دوش بت دلگسلم گفتم بدهم باز نفرمود دلم

2 یعنی نرسد به وصل رویش بی جان واکنون که برم جان که ز رویش خجلم

1 پیوسته ز روزگار دشمن کامم گر شهد خورم زهر شود در کامم

2 ناداده مرا چرخ فلک یک کامم ترسم که برد زیر زمین ناکامم

1 روزی که سراپرده بر افلاک زنم آن روز ردای صبح را چاک زنم

2 پیش رخ تو که نور خورشید ازوست چون سایه هزار بوسه بر خاک زنم

1 در شیوه عشق بیش ازین کم نزنم ور دل ببرد دو دیده بر هم نزنم

2 عهدی دارم که در غم فرقت یار گر جان برود تن زنم و دم نزنم

1 با دل گفتم کای دل پرفن! چکنم؟ وین درد گرفته را به دامن چکنم؟

2 دل سر زده و خجل به من کرد نگاه گفت این همه دیده می کنم من چکنم؟