ای گشته زیان از مجیرالدین بیلقانی رباعی 133
1. ای گشته زیان مملکت سود از تو!
رو تازگی جهان بیفزود از تو
هر تخم که کاشتم از مجیرالدین بیلقانی رباعی 134
1. هر تخم که کاشتم نیامد به درو
تا چند خودر کهنه دلم غصه نو
چون سایه نه نیستم از مجیرالدین بیلقانی رباعی 135
1. چون سایه نه نیستم نه هستم بی تو
وز سایه خویشتن گسستم بی تو
وصلی که مرا به از مجیرالدین بیلقانی رباعی 136
1. وصلی که مرا به ناز پروردی کو؟
جانی که مراعات دلم کردی کو؟
ای شب چکنم چاره! از مجیرالدین بیلقانی رباعی 137
1. ای شب چکنم چاره! من از بهر خدای
تنهایی و تیرگی و بندی بر پای
ای برده دلم به از مجیرالدین بیلقانی رباعی 138
1. ای برده دلم به صد هزار استادی!
در عشق تو بندگی به از آزادی
صد عشوه نغز و از مجیرالدین بیلقانی رباعی 139
1. صد عشوه نغز و دلستان آوردی
تا عمر عزیزم به زیان آوردی
با دل گفتم چو از مجیرالدین بیلقانی رباعی 140
1. با دل گفتم چو دلبری بگزیدی
بنشین و بگو که با منش چون دیدی؟
ای موی سپید! از مجیرالدین بیلقانی رباعی 141
1. ای موی سپید! اگر شبی با یاری
بنشینم و از عیش بر آید کاری
ای دل! تو اگر از مجیرالدین بیلقانی رباعی 142
1. ای دل! تو اگر ز رنج جان پرهیزی
در جستن وصل آب رخ خود ریزی
زان دل ز من ای از مجیرالدین بیلقانی رباعی 143
1. زان دل ز من ای سرو سهی! نستانی
خواهی که ز من دل تهی نستانی
هر شب صنما! که از مجیرالدین بیلقانی رباعی 144
1. هر شب صنما! که رای زی خنده کنی
صد عاشق مرده را به لب زنده کنی