ای گشته زیان مملکت سود از تو! از بیلقانی رباعی 133
1. ای گشته زیان مملکت سود از تو!
رو تازگی جهان بیفزود از تو
هر تخم که کاشتم نیامد به درو از بیلقانی رباعی 134
1. هر تخم که کاشتم نیامد به درو
تا چند خودر کهنه دلم غصه نو
چون سایه نه نیستم نه هستم بی تو از بیلقانی رباعی 135
1. چون سایه نه نیستم نه هستم بی تو
وز سایه خویشتن گسستم بی تو
وصلی که مرا به ناز پروردی کو؟ از بیلقانی رباعی 136
1. وصلی که مرا به ناز پروردی کو؟
جانی که مراعات دلم کردی کو؟
ای شب چکنم چاره! من از بهر خدای از بیلقانی رباعی 137
1. ای شب چکنم چاره! من از بهر خدای
تنهایی و تیرگی و بندی بر پای
ای برده دلم به صد هزار استادی! از بیلقانی رباعی 138
1. ای برده دلم به صد هزار استادی!
در عشق تو بندگی به از آزادی
صد عشوه نغز و دلستان آوردی از بیلقانی رباعی 139
1. صد عشوه نغز و دلستان آوردی
تا عمر عزیزم به زیان آوردی
با دل گفتم چو دلبری بگزیدی از بیلقانی رباعی 140
1. با دل گفتم چو دلبری بگزیدی
بنشین و بگو که با منش چون دیدی؟
ای موی سپید! اگر شبی با یاری از بیلقانی رباعی 141
1. ای موی سپید! اگر شبی با یاری
بنشینم و از عیش بر آید کاری
ای دل! تو اگر ز رنج جان پرهیزی از بیلقانی رباعی 142
1. ای دل! تو اگر ز رنج جان پرهیزی
در جستن وصل آب رخ خود ریزی
زان دل ز من ای سرو سهی! نستانی از بیلقانی رباعی 143
1. زان دل ز من ای سرو سهی! نستانی
خواهی که ز من دل تهی نستانی
هر شب صنما! که رای زی خنده کنی از بیلقانی رباعی 144
1. هر شب صنما! که رای زی خنده کنی
صد عاشق مرده را به لب زنده کنی