رباعیات در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 دل با تو برفت هیچ منزل که نماند در عشق بگو کدام مشکل که نماند

2 وین طرفه که صد عذر همی باید خواست دل ماندگی ترا میان دل که نماند

1 ای دوست مخور خون غم اندوزی چند خوش باش و مده دل به بد آموزی چند

2 با ماه به وصال خود شبی چند بساز کاین حسن نماند بجز از روزی چند

1 دوران فلک چون تو شهی ننماید تیغ پدرت بند فلک بگشاید

2 از پشت اتابک چو تو شاهی زاید زیرا که ز شیر بچه هم شیر آید

1 گفتم که مگر داد بزرگی دادم؟ بند فلکی به زیرگی بگشادم

2 امروز ز مرغ زیرک آمد یادم یعنی که به پای خود به دام افتادم

1 دل بر سر کوی تست سرمست غمت تن همچو دل اوفتاده در شست غمت

2 درمانده آنم که چه بر خواهد داشت جانی که به پای بردم از دست غمت

1 امشب بر من زمانه شاد آوردست حوراوش و مشتری نژاد آوردست

2 امید نبد مرا که آیی به برم ای آتش رخ کدام باد آوردست

1 دوش از چشمم سرشگ خون افزون ریخت وین طرفه که درجام می گلگون ریخت

2 می خواست که خون به خون شوید چشمم بنگر که بهانه کرد و خون در خون ریخت

1 با یار جفا جوی پس از هجر دراز کردم به تلطف سخن وصل آغاز

2 از هر بن موییش بر آمد آواز کای برده دلت عشق من آوردی باز

1 زان طیره نیم کان بت آزار پرست دل بست مرا به عشوه و پشت شکست

2 در تابم ازان کاین دل سگ روی مرا از گوشه برون کشید و با گوشه نشست

1 دوش ار چه دلم ز درد هجران پر بود اندیشه من درازی شب بفزود

2 سودا زده می شدم و لیکن دم صبح در کار خلاصم ید بیضا بنمود