با من غمت ای فقاعی حور سرشت از بیلقانی رباعی 37
1. با من غمت ای فقاعی حور سرشت
هنگام وفا تخم تبهکاری کشت
دل در غم تو نقش امان جست و نیافت از بیلقانی رباعی 38
1. دل در غم تو نقش امان جست و نیافت
وز محنت تو خلاص جان جست و نیافت
بس دل که ز عشق تو سر خویش گرفت از بیلقانی رباعی 39
1. بس دل که ز عشق تو سر خویش گرفت
بس جان که به بازار تو از دست برفت
آنرا که بد امید وصال از چشمت از بیلقانی رباعی 40
1. آنرا که بد امید وصال از چشمت
دور از لبت افتاد به حال از چشمت
دل بر سر کوی تست سرمست غمت از بیلقانی رباعی 41
1. دل بر سر کوی تست سرمست غمت
تن همچو دل اوفتاده در شست غمت
ای کم زده خورشید فلک از رایت از بیلقانی رباعی 42
1. ای کم زده خورشید فلک از رایت
عاجز شده کان ز طبع گوهرزایت
گندانی را کز آفتابه ش نم زاد از بیلقانی رباعی 43
1. گندانی را کز آفتابه ش نم زاد
چون آتش خاطر آب خود داد به باد
پیروزه آسمان نگینم زیبد از بیلقانی رباعی 44
1. پیروزه آسمان نگینم زیبد
بر توسن روزگار زینم زیبد
با من چو شبی به وصل در پیوندد از بیلقانی رباعی 45
1. با من چو شبی به وصل در پیوندد
نشسته هنوز رخت بر می بندد
گر یار به خون تو کمر در بندد از بیلقانی رباعی 46
1. گر یار به خون تو کمر در بندد
ای دل مکن آنچه از تو خرد نپسندد
گندانی را که گند بدعت دارد از بیلقانی رباعی 47
1. گندانی را که گند بدعت دارد
فرابه به سنگلاخ ما می آرد
دهر ار چه غم نامتناهی دارد از بیلقانی رباعی 48
1. دهر ار چه غم نامتناهی دارد
در کار دلم بسی تباهی دارد