قطعات در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 گفت آن کس که در جهان او را بجز از زحمت جهان ننهند

2 نام او پختگان آتش لطف بجز از خام قلتبان ننهند

3 پیش او زمره سبک روحان قله قاف را گران ننهند

4 که مجیر آنکس است کز طمعش در کف کس خط امان ننهند

1 چه فتوی کند خواجه خواجه زاده که جود طبیعی بدو می پناهد

2 سلیمان آصف دل آنکس که حلمش سکونت دهد باد را گر بخواهد

3 در آنکس که او را به هنگام رفتن غلامی در افزاید اسبی بکاهد

1 ای جهان کرم سلام علیک کز سلامت سلامت افزاید

2 وهم مساح پیشه تا ابد طول و عرض دلت نپیماید

3 دفتر مردمی و مردی را با تو یک حرف در نمی باید

4 هیبت تو چو همت اندر تست گره روزگار بگشاید

1 خداوندم ظهیرالدین ادام الله ایامه که در فضل و هنر جز صدر سلطان را نمی شاید

2 همی داند به عقل کامل و رای رفیع خود که چرخ ازرق الازرق و دستان را نمی شاید

3 نباتی کز فضای بی ثبات او همی روید اگر چه محض جان داروست درمان را نمی شاید

4 دلی در پنجه قهرش سر شادی نمی دارد سری با قبضه تیغش گریبان را نمی شاید

1 شمس یکدست که از دست من و زخم بدم هر شبی تا به سحر روی به خون می شوید

2 رقعه را دیدم و دانست و یقین گشت مرا که رخ از اشگ به خون مژه چون می شوید؟

3 گر نجس بود سخنهاش در آن رقعه رواست که بدان دست نوشتست که کون می شوید

1 اکنون که روزگار به انصاف می نهد در دست تو زمانی جهانی به اختیار

2 بر عادت قدیم به انصاف و عدل کوش کز سروران رفته همین است یادگار

3 تا مایلی به مال، بلا همنشین تست کز بهر میوه سنگ خورد شاخ میوه دار

1 از بلندی نه بر او راه دعای مستجاب وز حضیضی نه در او راه قضای کردگار

2 کوه در بلای او باشد بسان پای مور دشت در پهنای او باشد بسان چشم مار

3 وهم یابد رنج اگر ماند به عرضش در گذر چشم یابد درد اگر یابد به طولش در گذار

1 چو گیتی بگسترد فرض جلالت تو اندر جهان فرش نیکی بگستر

2 بپرور تو در دار دنیا درختی که در دار عقبی ثوابت دهد بر

1 به فر دولت تو صد هزار کس هستند رسیده این به مراد و نشسته آن به سرور

2 من شکسته دل خسته جان غمگینم که همچو چشم بد از حضرت تو هستم دور

1 حکیما درین سبزه گاه ستوران چو گل نوبت عمر یک روزه بهتر

2 شکم خواری نفس مادون صفت را درین قحط سال کرم روزه بهتر

3 به ماتم سرای فنا چون رسیدی جگر خسته و جامه پیروزه بهتر

4 کله گوشه چرخ خواهی سپردن ترا پای بی زحمت موزه بهتر