قطعات در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 به خدایی که ید قدرت او گردش چرخ را به فرمان کرد

2 که چنانم ز آرزومندی که به صد نامه شرح نتوان کرد

3 از بستر غم که جای بدخواه تو باد برخیز سبک ورنه جهان برخیزد

1 به خدایی که در ستایش عقل نتوانند و گر بسی گویند

2 کارزومند خدمتم نه چنان به تکلف که هر کسی گویند

3 تو آفتاب و سحابی شها به چشم کرم درین نهال نگر پیش از آنکه خشک شود

1 به خدایی که روی گردون را به کواکب همی بیاراید

2 که مرا از نهیب فرقت تو هر زمان مرگ آرزو آید

1 اوحد دین چون ز حادثات زمانه کار وزارت به مرگ خویش تبه کرد

2 با من مسکین خرد به زاری زاری گفت هزاران هزار آوخ واه کرد

3 بر دل تو باز حادثه حشر آورد بر در تو باز رنج نایبه ره کرد

4 عمر ربود از تو روزگار نه مخدوم سر ستد از تو فلک نه قصد کله کرد

1 دریا دلا! کسی که گهر چین لفظ تست در جزع دیده صورت لؤلؤ نیاورد

2 عقل آن زمان که سحر حلال تو دل برد ایمان به هیچ غمزه جادو نیاورد

3 هستی مسیح جان ده وآنرا که دانشی است پیش دم تو هاون و دارو نیاورد

4 با روی شاهدان سیه چشم لفظ تو دل یاد زال ریخته ابرو نیاورد

1 عیسی وقت ما رئیس الدین مایه مرکز هنر باشد

2 پسر بوالیمین خری است عجب کز همه علم بی خبر باشد

3 آن خرست این مسیح و پیش خرد عیسی از خر طبیب تر باشد

1 به جان آفرینی که ابر بهاری به تسبیح و تهلیل او می خروشد

2 به وقت سحر بلبل از جام لاله می روشن الا به یادش ننوشد

3 کسی را که دل چون کمان نیست داند که با تیر تقدیر او کس نکوشد

4 که هر لحظه بی خدمت بارگاهت مجیر از تف دل بر آتش بجوشد

1 ای یازده امهات و نه آب نازاده خلف تر از تو فرزند

2 قهر تو دو رخ نهاده بر زهر لطف تو سه ضربه داده بر قند

3 شیر اجم از تو ریسمان صید شیر علم از تو آسمان رند

4 خورشید ز خلعتت قباپوش جمشید به خدمتت کمربند

1 به خدایی که قدرت او را ماه را عاجز محاق کند

2 کاین دل ریش آرزومندم تا که با وصلت اتفاق کند

3 گر زند خنده بر دروغ زند ور کند شادیی نفاق کند

1 هر که بر مردمان ستم نکند کس برو نیز لاجرم نکند

2 وانکه جان دارد و خرد دارد خویشتن خیره متهم نکند

3 وانکه نکند شکایت زشتی شکر نعمت بدان! که هم نکند