بلبلان رخت به باغ افگندند از بیلقانی غزل 37
1. بلبلان رخت به باغ افگندند
زاغ را بار سفر می بندند
باد چون طره آن جان جهان درشکند از بیلقانی غزل 38
1. باد چون طره آن جان جهان درشکند
فتنه بینی که در عقل و روان در شکند
تا لاله ز شوخی به جهان شو در افگند از بیلقانی غزل 39
1. تا لاله ز شوخی به جهان شو در افگند
از پرده بسی خسته دلان را بدر افگند
جز رگ جان عشق تو دگر چه گشاید؟ از بیلقانی غزل 40
1. جز رگ جان عشق تو دگر چه گشاید؟
یا ز تو جز رنج و درد سر چه گشاید؟
گلی کو کزو زخم خاری نیاید؟ از بیلقانی غزل 41
1. گلی کو کزو زخم خاری نیاید؟
میی کو کزان می خماری نیاید؟
نیک بدعهد گشت یار این بار از بیلقانی غزل 42
1. نیک بدعهد گشت یار این بار
سخت سست است شکل کار این بار
هر دم به بند زلف شکاری دگر مگیر از بیلقانی غزل 43
1. هر دم به بند زلف شکاری دگر مگیر
وحشی مباش با من و وحشت ز سر مگیر
دوش دلبند من آن مهر گسل از بیلقانی غزل 44
1. دوش دلبند من آن مهر گسل
آنکه زو ماه به خوبی است خجل
شمع دل را شب هجران تو سر سوخته ام از بیلقانی غزل 45
1. شمع دل را شب هجران تو سر سوخته ام
مرغ جان را گه سودای تو پر سوخته ام
مگذار تا توانی کز غم فغان برآرم از بیلقانی غزل 46
1. مگذار تا توانی کز غم فغان برآرم
ترسم کز آتش دل دود از جهان برآرم
نصیحت میکنم دل را که دامن درکش از یارم از بیلقانی غزل 47
1. نصیحت میکنم دل را که دامن درکش از یارم
چو با دل بر نمیآیم به رنج دل سزاوارم
باز ناز ماه رویی می برم از بیلقانی غزل 48
1. باز ناز ماه رویی می برم
باز مهر کینه جویی می برم