ای به حسن آفت جهان که تویی از بیلقانی غزل 73
1. ای به حسن آفت جهان که تویی
که شناسد ترا چنان که تویی؟
گر تو آنجا که تویی انده ما داشتیی از بیلقانی غزل 74
1. گر تو آنجا که تویی انده ما داشتیی
دل ما در غم و اندوه چرا داشتیی؟
می دان که باز راه ستم بر گرفته ای از بیلقانی غزل 75
1. می دان که باز راه ستم بر گرفته ای
کز پیش گوش زلف به خم بر گرفته ای
تا بسته بند زلف پریشان گشاده ای از بیلقانی غزل 76
1. تا بسته بند زلف پریشان گشاده ای
صد نافه مشگ بر گل خندان گشاده ای
انصاف دادهام که به خوبی یگانهای از بیلقانی غزل 77
1. انصاف دادهام که به خوبی یگانهای
واندر جهان به حیله و افسون فسانهای