ای به حسن آفت جهان از مجیرالدین بیلقانی غزل 73
1. ای به حسن آفت جهان که تویی
که شناسد ترا چنان که تویی؟
گر تو آنجا که تویی از مجیرالدین بیلقانی غزل 74
1. گر تو آنجا که تویی انده ما داشتیی
دل ما در غم و اندوه چرا داشتیی؟
می دان که باز راه از مجیرالدین بیلقانی غزل 75
1. می دان که باز راه ستم بر گرفته ای
کز پیش گوش زلف به خم بر گرفته ای
تا بسته بند زلف پریشان از مجیرالدین بیلقانی غزل 76
1. تا بسته بند زلف پریشان گشاده ای
صد نافه مشگ بر گل خندان گشاده ای
انصاف داده‌ام که از مجیرالدین بیلقانی غزل 77
1. انصاف داده‌ام که به خوبی یگانه‌ای
واندر جهان به حیله و افسون فسانه‌ای