با غمت دل زحمت جان از مجیرالدین بیلقانی غزل 13
1. با غمت دل زحمت جان بر نتافت
جان که زلفت دید ایمان بر نتافت
به دلی وصل تو در نتوان از مجیرالدین بیلقانی غزل 14
1. به دلی وصل تو در نتوان یافت
جانی و بر تو ظفر نتوان یافت
کس درین دوران وفاداری از مجیرالدین بیلقانی غزل 15
1. کس درین دوران وفاداری نیافت
یاریی بی زحمت از یاری نیافت
دوش چون دست قدر مهر از مجیرالدین بیلقانی غزل 16
1. دوش چون دست قدر مهر از در شب بر گرفت
عقد گردون بیضه ای از عنبر شب بر گرفت
زلف کافرکیش تو آیین از مجیرالدین بیلقانی غزل 17
1. زلف کافرکیش تو آیین ایمان بر گرفت
عقل را صف بر شکست و عالم جان بر گرفت
آن زلف پر از پیچ و از مجیرالدین بیلقانی غزل 18
1. آن زلف پر از پیچ و شکن را چه توان گفت؟
وان عارض چون برگ سمن را چه توان گفت؟
ای شب خجل ز مویت گل از مجیرالدین بیلقانی غزل 19
1. ای شب خجل ز مویت گل تنگ دل ز رویت
کوثر عرق گرفته از شرم خاک کویت
غمی دارم که هرگز از مجیرالدین بیلقانی غزل 20
1. غمی دارم که هرگز کم نگردد
دلی داری که گرد غم نگردد
ز عشقت دل مسلم برنگردد از مجیرالدین بیلقانی غزل 21
1. ز عشقت دل مسلم برنگردد
ز کویت باد بی غم برنگردد
به سر تو که دل تو سر از مجیرالدین بیلقانی غزل 22
1. به سر تو که دل تو سر انصاف ندارد
آن زید شاد کز اول به غمت جان بسپارد
گیتی سر نوبهار دارد از مجیرالدین بیلقانی غزل 23
1. گیتی سر نوبهار دارد
عالم رخ چون نگار دارد
با دل بسی گفتم که از مجیرالدین بیلقانی غزل 24
1. با دل بسی گفتم که یار از عهد و پیمان بگذرد
فرمان من کن جان مکن کان بت ز فرمان بگذرد