رخ تو قهر قمر خواهد از مجیرالدین بیلقانی غزل 25
1. رخ تو قهر قمر خواهد کرد
لب تو قصد شکر خواهد کرد
دلی که درد تو ارزد از مجیرالدین بیلقانی غزل 26
1. دلی که درد تو ارزد دوا نمی‌ارزد
کسی که مهر تو جوید جفا نمی‌ارزد
رخت عاشقان را نظر از مجیرالدین بیلقانی غزل 27
1. رخت عاشقان را نظر می‌پذیرد
لبت خستگان را شکر می‌پذیرد
دل سوختست چون به از مجیرالدین بیلقانی غزل 28
1. دل سوختست چون به وصالت نمی رسد
جان خسته تا به صورت حالت نمی رسد
با سر زلف تو مرا کار از مجیرالدین بیلقانی غزل 29
1. با سر زلف تو مرا کار به جایی نرسد
درد مرا گر تو تویی از تو دوایی نرسد
عقل من در عشق خواری از مجیرالدین بیلقانی غزل 30
1. عقل من در عشق خواری می کشد
صبر باری بی قراری می کشد
مگذار که عشقت را از مجیرالدین بیلقانی غزل 31
1. مگذار که عشقت را هر مختصر اندیشد
یک گام نهد در ره صدبار براندیشد
مهر تو هرگز ز جانم از مجیرالدین بیلقانی غزل 32
1. مهر تو هرگز ز جانم نگسلد
یاد تو هیچ از زبانم نگسلد
ز عالم دلربایی بر از مجیرالدین بیلقانی غزل 33
1. ز عالم دلربایی بر نیامد
کزو شور و جفایی بر نیامد
خوش است حسن تو تا از مجیرالدین بیلقانی غزل 34
1. خوش است حسن تو تا دل ز یار بستاند
چو دل ستد ز دل و جان قرار بستاند
جانا خبر وصل تو زی از مجیرالدین بیلقانی غزل 35
1. جانا خبر وصل تو زی ما که رساند؟
یا قصه ما سوی تو تنها که رساند؟
با که گشایم نفس کاهل از مجیرالدین بیلقانی غزل 36
1. با که گشایم نفس کاهل صفایی نماند؟
در همه روی زمین بسته گشایی نماند