الطرب ای شکرستان چون دم سرد در سحر از بیلقانی قصیده 48
1. الطرب ای شکرستان چون دم سرد در سحر
گرم درآی و دم مده باده بیار و غم ببر
عمر به پای شد ز غم چون که نشد غمم به سر از بیلقانی قصیده 49
1. عمر به پای شد ز غم چون که نشد غمم به سر
الحذر از در جهان ای دل خسته الحذر
پرده مستان نواخت زخمه باد سحر از بیلقانی قصیده 50
1. پرده مستان نواخت زخمه باد سحر
باده ده ای عشق تو همچو سحر پرده در
سیاهی می کند با من سر زلف نگونسارش از بیلقانی قصیده 51
1. سیاهی می کند با من سر زلف نگونسارش
به لب می آورد جانم لب لعل شکربارش
کشورستان راستین کاقبال سلطان خواندش از بیلقانی قصیده 52
1. کشورستان راستین کاقبال سلطان خواندش
صاحبقرانی کاسمان خورشید احسان خواندش
تر دامنی که ننگ وجودست گوهرش از بیلقانی قصیده 53
1. تر دامنی که ننگ وجودست گوهرش
دریا نشسته خشک لب از دامن ترش
سرو سهی که سجده برد سرو کشمرش از بیلقانی قصیده 54
1. سرو سهی که سجده برد سرو کشمرش
سنبل دمید بر طرف سوسن ترش
که کرد کار کرم مرد وار در عالم؟ از بیلقانی قصیده 55
1. که کرد کار کرم مرد وار در عالم؟
که کرد اساس ممالک ممهد و محکم؟
امن الرقیب نوائب الایام از بیلقانی قصیده 56
1. امن الرقیب نوائب الایام
فسرت و عم عجائب الایام
تا دار ملک زان سوی عالم بساختم از بیلقانی قصیده 57
1. تا دار ملک زان سوی عالم بساختم
خود را ز کاینات مسلم بساختم
هر شب که سر به جیب تحیر فرو برم از بیلقانی قصیده 58
1. هر شب که سر به جیب تحیر فرو برم
ستر فلک بدرم و از سدره بگذرم
باز محنت زده دورانم از بیلقانی قصیده 59
1. باز محنت زده دورانم
باز در ششدره حرمانم