قصاید در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 دلی که تحفه تو جان مختصر سازد بسا که قوت خود از گوشه جگر سازد

2 در آشیان دو عالم نگنجد آن مرغی که او ز شیوه عشق تو بال و پر سازد

3 بر آن سری تو که از صبر همچو تیغ خطیب به پیش صاعقه هجر تو سپر سازد

4 غرامتست بر آنکس که خاک پای تو یافت اگر ز قرصه خورشید تاج سر سازد

1 گر نه ز وصل تو دل ما را امان رسد کار دل از فراق تو جانا به جان رسد

2 عقل از حیات دامن امید در کشد زان پیش کز غم تو دمم بر دهان رسد

3 خونم چه می خوری؟ که ازین خون به عاقبت سودی ترا نباشد و ما را زیان رسد

4 سازم دو کون گوی گریبان خویش اگر یک روز با تو توشه صبرم به جان رسد

1 این نادره بین باز کز ایام بر آمد در باغ جهان شاخ حوادث ببر آمد

2 وین بلعجبی ها که برین مهره خاکی است از حقه گردون مشعبد بدر آمد

3 بگرفت سرا نگشت به دندان فلک، از عجز چندانکه فلک را همه ناخن بسر آمد

4 در باغ زمانه که نباتش همه زهرست نیشکر اگر چند خوش و سبز و تر آمد

1 چه شب است این که درو خون ستم ریخته اند بر شکر ریز دعا زر کرم ریخته اند

2 موکب قدر رسید و به ره قدر سپاس آب صد جشن جم و عید حرم ریخته اند

3 لشگر ظلم، سحرگه به شبیخون دعا در هزیمت ز شبی کوس و علم ریخته اند

4 بس که از جرمگه امشب به صد فخانه لا عقد نایافته در درج معم ریخته اند؟

1 چون ترا غالیه بر گرد رقم ریخته اند بر زر روی من از اشگ درم ریخته اند

2 تا رقم زد خط رخسار ترا کاتب صنع عاشقان روح بر آن شکل رقم ریخته اند

3 نیل خط و بقم روی تو در دور سرشگ از دل و دیده من نیل و بقم ریخته اند

4 به گه گریه رود جزع عقیقی گهرم گهر ناب ز سر تا به قدم ریخته اند

1 خون بر آن سینه که فرسوده غمهای تو نیست که بر آن سر که سراسیمه سودای تو نیست

2 تو گل باغ بهشتی و گلی نیست به باغ که غلام نظر نرگس شهلای تو نیست

3 دست فرسوده بلا به به سراندازی غم سر آن سر زده کو خاک کف پای تو نیست

4 دل رنجورم از امروز به فردا مرساد گرش امروز غم وعده فردای تو نیست

1 ماه زیباست ولی چون رخ زیبای تو نیست سرو یکتاست ولی چون قد زیبای تو نیست

2 تا تو از مشگ چلیپا به قمر بر زده ای جبهه ای کو که برو داغ چلیپای تو نیست

3 گر چه رعناست رخ باغ به خوش خنده گل بس شکر خنده تر از غنچه رعنای تو نیست؟

4 دل رسوای مرا عشق تو سودایی کرد گر چه سودازده ای نیست که رسوای تو نیست

1 زلف مشگین تو از مهر چو شیدای تو نیست کیست کز مهر تو چون زلف تو شیدای تو نیست

2 تا بدان حد به غم عشق تو شیدا شده ام که دلم را ز غم عشق تو پروای تو نیست

3 دورم از روی تو دور، آه که از دوری تو نیست آنیم که مشغول تماشای تو نیست

4 دل پر درد من از وصل به درمان مرساد که همه روز بر امید مداوای تو نیست

1 طارم زر بین که درج در مکنون کرده اند طاق ازرق بین که جفت گنج قارون کرده اند

2 پیشه کاران شب این بام مقرنس شکل را باز بی سعی قلم نقشی دگرگون کرده اند

3 سبز خنگ چرخ را از بهر خاتون هلال این سر افسار مرصع بر سر اکنون کرده اند

4 علم طشت و خایه از زاغان ظلمت بین که باز صد هزاران خایه در نه طشت مدفون کرده اند

1 زیوری از نو بدین چرخ کهن بر بسته اند گوهری شاهد برین دریای اخضر بسته اند

2 شب روان گلشن نیلوفری را همچو صبح رویها بگشاده اند این بار و زیور بسته اند

3 از شفق صد جرعه بین در طاس گردون ریخته تا ز ظلمت طره ای بر روی اختر بسته اند

4 در افق خونریز خورشیدست و خون آلود ازوست این تتق کز باختر تا حد خاور بسته اند