چون ترا غالیه از مجیرالدین بیلقانی قصیده 24
1. چون ترا غالیه بر گرد رقم ریخته اند
بر زر روی من از اشگ درم ریخته اند
خون بر آن سینه از مجیرالدین بیلقانی قصیده 25
1. خون بر آن سینه که فرسوده غمهای تو نیست
که بر آن سر که سراسیمه سودای تو نیست
ماه زیباست ولی از مجیرالدین بیلقانی قصیده 26
1. ماه زیباست ولی چون رخ زیبای تو نیست
سرو یکتاست ولی چون قد زیبای تو نیست
زلف مشگین تو از از مجیرالدین بیلقانی قصیده 27
1. زلف مشگین تو از مهر چو شیدای تو نیست
کیست کز مهر تو چون زلف تو شیدای تو نیست
طارم زر بین که از مجیرالدین بیلقانی قصیده 28
1. طارم زر بین که درج در مکنون کرده اند
طاق ازرق بین که جفت گنج قارون کرده اند
زیوری از نو بدین از مجیرالدین بیلقانی قصیده 29
1. زیوری از نو بدین چرخ کهن بر بسته اند
گوهری شاهد برین دریای اخضر بسته اند
زیوری نو باز بر از مجیرالدین بیلقانی قصیده 30
1. زیوری نو باز بر سقف کهن بر بسته اند
گوهر شب تاب بر دریای اخضر بسته اند
این خسیسان کز از مجیرالدین بیلقانی قصیده 31
1. این خسیسان کز طمع طفل سخن می پرورند
سربسر ابلیس طبع اند ار چه آدم پیکرند
ساقیا باده بده از مجیرالدین بیلقانی قصیده 32
1. ساقیا باده بده تا طرب از سر گیرند
پیش کاین تاج مه از تارک شب برگیرند
کسی که قصد سر زلف از مجیرالدین بیلقانی قصیده 33
1. کسی که قصد سر زلف آن نگار کند
چو زلف او دل خود زار و بی قرار کند
شاهد ما گر سر زلف از مجیرالدین بیلقانی قصیده 34
1. شاهد ما گر سر زلف معنبر بشکند
قدر روز افزون کند بازار عنبر بشکند
گر سر زلف تو بر از مجیرالدین بیلقانی قصیده 35
1. گر سر زلف تو بر روی تو جولان نکند
عشق تو قصد دل و غارت ایمان نکند