این خر جبلتان که قدم بر قدم نهند از بیلقانی قصیده 36
1. این خر جبلتان که قدم بر قدم نهند
بی معنی اند و در ره معنی قدم نهند
رسید کان مروت به قعر گوهر جود از بیلقانی قصیده 37
1. رسید کان مروت به قعر گوهر جود
ز صاین الدین دریای مکرمت محمود
مرا که کار غم عشق یار خواهد بود از بیلقانی قصیده 38
1. مرا که کار غم عشق یار خواهد بود
بیا بگو که ازین به چه کار خواهد بود؟
مرا چو دل به جوانی ز غم جدا نبود از بیلقانی قصیده 39
1. مرا چو دل به جوانی ز غم جدا نبود
ز عیش لاف زدن در جهان روا نبود
دم گیتی معنبر می نماید از بیلقانی قصیده 40
1. دم گیتی معنبر می نماید
چمن از خلد خوشتر می نماید
ایهاالعشاق باز آن دلستان آمد پدید از بیلقانی قصیده 41
1. ایهاالعشاق باز آن دلستان آمد پدید
جان برافشانید کان آرام جان آمد پدید
نه دل ز یار شکیبد نه می بسازد یار از بیلقانی قصیده 42
1. نه دل ز یار شکیبد نه می بسازد یار
به غم فرو نشوم گر به سر برآید کار
نداست سوی من از دل به هر نفس صد بار از بیلقانی قصیده 43
1. نداست سوی من از دل به هر نفس صد بار
که پای مرغ قناعت به دام صبر در آر
کام روان باد دل شهریار از بیلقانی قصیده 44
1. کام روان باد دل شهریار
بر همه کافی به جهان کامگار
قدر ترا مرتبه ای استوار از بیلقانی قصیده 45
1. قدر ترا مرتبه ای استوار
عمر ترا قاعده ای استوار
دوش که شد ماه نهان در غبار از بیلقانی قصیده 46
1. دوش که شد ماه نهان در غبار
آن مه نو روی نمود آشکار
ای لعل تو دستگیر شکر از بیلقانی قصیده 47
1. ای لعل تو دستگیر شکر
وی جزع تو پایمرد عبهر