رفت ز ماهی برون از مجیرالدین بیلقانی قصیده 71
1. رفت ز ماهی برون چشمه آتش فشان
شمع فلک را ز صفر سفره نهاد آسمان
مهره عمرم ربود از مجیرالدین بیلقانی قصیده 72
1. مهره عمرم ربود شعبده آسمان
کشت چراغ دلم شمع سپهرالامان
خورشید ملک پرور از مجیرالدین بیلقانی قصیده 73
1. خورشید ملک پرور و بهرام کامران
برجیس سعد گستر و کیوان حکمران
به عذر روی نهادم از مجیرالدین بیلقانی قصیده 74
1. به عذر روی نهادم پس از هزار گناه
چه شوخ چشم کسم لااله الاالله
جمال روی ترا رشوه از مجیرالدین بیلقانی قصیده 75
1. جمال روی ترا رشوه می گزارد ماه
به رو نمای تو جان رفت نیز رشوه مخواه
زهی بر خطت آسمان از مجیرالدین بیلقانی قصیده 76
1. زهی بر خطت آسمان سر نهاده
جهان بر سر جاهت افسر نهاده
دوش آن زمان کز از مجیرالدین بیلقانی قصیده 77
1. دوش آن زمان کز آه من شد شمع شب سرسوخته
دیدم به بزم عاشقان شب عنبر تر سوخته
هر صبح بین از قرص از مجیرالدین بیلقانی قصیده 78
1. هر صبح بین از قرص خور بر چرخ زیور سوخته
ز آهوی ماده است ای عجب بزغاله نر سوخته
لله درک ای ز جهان از مجیرالدین بیلقانی قصیده 79
1. لله درک ای ز جهان بر سر آمده
ذات تو از مکان خرد برتر آمده
ای رخ تو رنگ نوبهار از مجیرالدین بیلقانی قصیده 80
1. ای رخ تو رنگ نوبهار گرفته
بر رخ نیکویی قرار گرفته
بدیدند مه، ساقیا از مجیرالدین بیلقانی قصیده 81
1. بدیدند مه، ساقیا می چه داری
که آمد گه عشرت و میگساری
جهان چون جنان از مجیرالدین بیلقانی قصیده 82
1. جهان چون جنان شد ز باد بهاری
چه عذرست ساقی حرامی نیاری