قصاید در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 چه جرم است این بر آورده سر از دریای موج افگن؟ به کوه اندر دمان آتش به چرخ اندر کشان دامن

2 رخ گردون ز لون او به عنبر گشته آلوده دل هامون ز اشگ او به گوهر گشته آبستن

3 گهی از میغ او گردد نهفته شاخ در لؤلؤ گهی از سعی او گردد سرشته خاک از لادن

4 بنالد سخت بی علت بجوشد تند بی کینه بخندد گرم بی شادی بگرید زار بی شیون

1 تا دستخوش جهان شدم من در دست قناعتم ممکن

2 خود را به هزار فن گسستم از همدمی جهان پر فن

3 تا پیشرو آتش اثیرست ناسوخته کم گذاشت خرمن

4 در مرکز خاک تیره تا اوست کس آب کسی ندید روشن

1 دست مخالف ببست تیغ جهان پهلوان کار موافق گشاد دست قزل ارسلان

2 باز بدین زنده گشت ملکت کاوس کی باز بدان تازه گشت سنت نوشیروان

3 پست شد از جاه این، مرتبت اردشیر قطع شد از جاه آن، منزلت اردوان

4 بزم جز این را نگفت حاتم دریا نوال رزم جز آن را نخواند رستم گردون کمان

1 سرو امل به باغ عدم تازه گشت هان پایی برون نه از در دروازه جهان

2 عزلت گزین که از غم این چار میخ دهر گردون هشت خانه به عزلت دهد امان

3 از عاج و آبنوس جهان دل ببر که نیست جز دو دو شعله حاصل ازین چوب و استخوان

4 بفروش چار شهر طبیعت به نیم جو بگذر ز هفت سقف مقرنس به یک زمان

1 قاعده ای نهاد خوش حسن تو باز در جهان عشق تو زد سه نوبه ای بر در دار ملک جان

2 شعبده لب ترا از پی دلبری فلک ماند به شکل حقه ای مهره مار در دهان

3 از تو من شکسته دل همچو پیاله در خطم زانکه چو جرعه خون من ریخت غم تو رایگان

4 سکه حسن تازه کرد از تو سپهر بوالعجب خیز و به ما ز قند لب چاشنیی بیار هان!

1 نامزد غمی ز دهر ای دل سر گرفته هان زیر میا نه خوش نشین چون غم تست بیکران

2 صدمه آه من ببین سوخته چنبر فلک لؤلؤ روی من نگر ساخته گنج شایگان

3 در طلب جفای من چرخ دو اسبه می دود زرده شام زیر دست ابلق صبح زیر ران

4 چیست به عهد من جهان صرعی سنگ در بغل؟ کیست به بخت من فلک مست خدنگ در کمان؟

1 زهی از فر تو گشته جهان نصرت آبادان زهی در عهد تو دیده زمانه عدل نوشروان

2 به نصرت دور گردونی به حرمت کعبه ثانی به رتبت اوج خورشیدی به کنیت سایه یزدان

3 چو تو ساغر نهی بر کف ترا جنت سزد مجلس چو تو جولان کنی در صف ترا گردون سزد میدان

4 تو داری معجز موسی که اندر آتش حمله تو از رمح اژدها سازی گر او کرد از عصا ثعبان

1 زیور گردون گسست آینه آسمان سوخت ز عکس رخش طره شب در زمان

2 یکسره صبح دوم آینه بر کف بتاخت شست به ماورد طل سرمه ز چشم جهان

3 صبحدم از خواب جست آینه بر کف نهاد گشت هوا شیشه رنگ ریخت گلاب از دهان

4 بود سپیده عروس کله زربفت کوه آینه اش آفتاب آینه دار آسمان

1 خسرو زرین سپر دوش شد اندر کمان تافت چو نیم آینه جرم مه از قیروان

2 بود سیه شش جهات همچو ز آب آینه سرخ بر آم د دو قطب همچو زآتش سنان

3 دست فلک زان نهاد آینه بر طاق قوس کز یرقان دید پر، چشم عروس خزان

4 طاق پل اکنون و آب آینه دان در غلاف شهپر طاوس و برف آینه در پرنیان