غزلیات سلطان باهو

1 حب دنیا راس آمد کل خطاء تا نه پنداری که این باشد عطاء

2 کی عطا باشد که باشد بی بقا بی بقا را تا نگوئی خود عطاء

3 با قلیل الفهم گر گوید کسی این عطا هرگز مگو، باشد خطاء

4 بسته دل با وی نشاید مطلقا بستگی دل با خطا باشد خطاء

1 با جام باده ساقی، فی الصبح مرحبا بالعین انتظارم، الوصل مرحبا

2 کس نیست همچو من که اسیر مجستم محنت بسی کشیدم یا نور مرحبا

3 در دل خیال وصلت، در راه انتظار شب و روز بی‌قرارم محبوب مرحبا

4 کس نیست یار ما که بنوشد شراب عشق با ما بده تو باده با جام مرحبا

1 ایا والی معلی کن وفاداران خود ها را توئی مولی مزکی کن جفا کاران خود ها را

2 بقرب خویش را هم ده، دل دیوانه ء مارا مکن بیدل بمهجوری تو غمخواران خود ها را

3 طبیبان جمله می هستند دوا هرگز نمی دانند نظر رحمت مداوا کن به بیماران خود ها را

4 بسی گریم ز شوق تو، بسی نالم ز درد تو نظر فضلی فراوان کن، به مشتاقان خود ها را

1 نیست کس محرم که پیغامم رساند یار را وز حقیقت حال ما آگه کند دلدار را

2 کین ستم بیحد مکن، ظالم مشو ای جان من! ای بی گنه مارا مکش، خنجر مزن بیمار را

3 با بیکسان خود مشفقی، بر بیدلان قاهر شدی برما چرا ظالم شدی، برقع مکن رُخسار را

4 دردی که دارم در دلی، آن را تو دانی مرهمی یا طبیب العاشقان! دارو بده بیمار را

1 از ذات حق تعالی اعلام بی نوا را گر عاشق تو مائی، کن ترک ماسوی را

2 ماذات ذوالجلالیم و از کبریا کمالیم ما شاه با عطائیم از ما بجو تو مارا

3 من ذات بی نشانم، فارغ ز این و آنم کس را غمی ندارم، غمخوار باش مارا

4 من با تو مهربانم، بس شوق با تو دارم ذوق دگر ندارم، جز قرب تو گدا را

1 من من مگو تو من من، هی هوی گویی ها ها ها ها و های هی هی، هُو های های ها ها

2 اسرار کس نداند، این های هوی هی را واقف کسی نگردد هی هوی های ها ها

3 شوق دلم نداند، هی هی چه چاره سازم از خود چرا براندی، هی هوی های ها ها

4 دانی تو درد دل را، جز تو کسی نداند جز تو به کس نگویم، هی هوی های ها ها

1 کارها این مشکل است این کارها زارها باید دل خود زارها

2 تا زمین دل نگردد لایقش کی برآید از گلی گلزارها

3 دل ز دستم رفت جانم شد خراب تار زلفش چونکه دیدم مارها

4 بر مراد کس نه گردد هیچ چیز تا چه سازند عاشقان بیچارها

1 بارها گفتم ترا دل بارها گرد این هرگز مگرد این کارها

2 تو نه ء واقف ز درد دلبران عشق آسان نیست، مشکل کارها

3 بوالهوس گر رو بر راهش آورد می‌خلد در پای‌هایش خارها

4 جای آسایش ندیدی ای دلا بالیقین دان شعله‌های نارها

1 تارها زلفش چو دیدم مارها پارها گشته دلم چون پارها

2 کارهای جمله مشکل مانده است زارها باید دل خود زارها

3 صورت حسنش مبین ای بی خبر نور ها این نیست جمله نارها

4 یار با خوبان تو هرگز دل مده تا نباشی همچو ما غمخوارها

1 لن ترانی گر رسد گردن متاب رب ارنی گو تو باری شو شتاب

2 دوست با تو دوستی دارد کمال هان مترس از وی که آید این عتاب

3 کس نداند سر معشوقان که چیست واقف اسرار شو، گردن متاب

4 رمز عاشق ناز محبوبان نگر از عتاب دوستان باشد خطاب