سلطان باهو

عمریست در طریق تو جان را که دم زدیم

تا کی شود ز لعل تو کامی بر آوریم

با تو سخن که گوید که این هم مجال نیست

جانان نبود آگاه زناموس بگزریم

ای یار چون به بستی دل خود بزلف یار