تکیه منمای به حسن از ملک‌الشعرا بهار قطعه 473
1. تکیه منمای به حسن و به جمال ای دختر
سعی کن در طلب علم و کمال ای دختر
مژه از سر نیزهٔ فوج از ملک‌الشعرا بهار قطعه 474
1. مژه از سر نیزهٔ فوج بهادر تیزتر
ابرو از شمشیر سردار سپه خونریزتر
میوه به صفاهان در از ملک‌الشعرا بهار قطعه 475
1. میوه به صفاهان در و رامش به ری اندر
باده به ارومی در و دانش به خراسان
دو علم است معلوم از ملک‌الشعرا بهار قطعه 476
1. دو علم است معلوم نزد بشر
یکی علم خیر و دگر علم شر
داشت شخصی از همه از ملک‌الشعرا بهار قطعه 477
1. داشت شخصی از همه عالم سه دوست
هرسه با او جور و او با هر سه جور
آن چشم سفیدی که از ملک‌الشعرا بهار قطعه 478
1. آن چشم سفیدی که بود چشمش کور
درکشور ما گشته به بینش مشهور
غذای میر ندیدم ولی از ملک‌الشعرا بهار قطعه 479
1. غذای میر ندیدم ولی به گاه غذا
بر اوگذشتم و دیدم که چاکران امیر
یکی نصیحت آزادگان از ملک‌الشعرا بهار قطعه 480
1. یکی نصیحت آزادگان ز جان بپذیر
که از طریقهٔ آزادگی نمانی باز
خواجه برفت و خفت از ملک‌الشعرا بهار قطعه 481
1. خواجه برفت و خفت به خاک وتو ز ابلهی
در ماتمش به ناله و آه اندری هنوز
کاش بودم زان کسان از ملک‌الشعرا بهار قطعه 482
1. کاش بودم زان کسان کاندر جهان
سازگار آیند با هر خار و خس
ای بزرگان به من جواب از ملک‌الشعرا بهار قطعه 483
1. ای بزرگان به من جواب دهید
کاخر این ملک راکه دارد پاس
فعل در راستی گواهم از ملک‌الشعرا بهار قطعه 484
1. فعل در راستی گواهم بس
راست گفتم همین گناهم بس