تکیه منمای به حسن و به جمال ای دختر از بهار قطعه 473
1. تکیه منمای به حسن و به جمال ای دختر
سعی کن در طلب علم و کمال ای دختر
مژه از سر نیزهٔ فوج بهادر تیزتر از بهار قطعه 474
1. مژه از سر نیزهٔ فوج بهادر تیزتر
ابرو از شمشیر سردار سپه خونریزتر
میوه به صفاهان در و رامش به ری اندر از بهار قطعه 475
1. میوه به صفاهان در و رامش به ری اندر
باده به ارومی در و دانش به خراسان
دو علم است معلوم نزد بشر از بهار قطعه 476
1. دو علم است معلوم نزد بشر
یکی علم خیر و دگر علم شر
داشت شخصی از همه عالم سه دوست از بهار قطعه 477
1. داشت شخصی از همه عالم سه دوست
هرسه با او جور و او با هر سه جور
آن چشم سفیدی که بود چشمش کور از بهار قطعه 478
1. آن چشم سفیدی که بود چشمش کور
درکشور ما گشته به بینش مشهور
غذای میر ندیدم ولی به گاه غذا از بهار قطعه 479
1. غذای میر ندیدم ولی به گاه غذا
بر اوگذشتم و دیدم که چاکران امیر
یکی نصیحت آزادگان ز جان بپذیر از بهار قطعه 480
1. یکی نصیحت آزادگان ز جان بپذیر
که از طریقهٔ آزادگی نمانی باز
خواجه برفت و خفت به خاک وتو ز ابلهی از بهار قطعه 481
1. خواجه برفت و خفت به خاک وتو ز ابلهی
در ماتمش به ناله و آه اندری هنوز
کاش بودم زان کسان کاندر جهان از بهار قطعه 482
1. کاش بودم زان کسان کاندر جهان
سازگار آیند با هر خار و خس
ای بزرگان به من جواب دهید از بهار قطعه 483
1. ای بزرگان به من جواب دهید
کاخر این ملک راکه دارد پاس
فعل در راستی گواهم بس از بهار قطعه 484
1. فعل در راستی گواهم بس
راست گفتم همین گناهم بس