این ناکسان که کوس از ملک‌الشعرا بهار قطعه 485
1. این ناکسان که کوس بزرگی همی زنند
ممتاز نیستند ز کس جز به مال خوبش
ای نازدانه یار سر از ملک‌الشعرا بهار قطعه 486
1. ای نازدانه یار سر از مهر بازکش
بسیار ناز داری و بسیار نازکش
ای برادر ز بهر لذت از ملک‌الشعرا بهار قطعه 487
1. ای برادر ز بهر لذت نفس
سر ز هر شهوتی که هست مکش
بنگر به گردن کج و از ملک‌الشعرا بهار قطعه 488
1. بنگر به گردن کج و چشمان احولش
گویی به قعر چاه نگه می‌کند خروس
گو، ز من بر حاجی ارزن از ملک‌الشعرا بهار قطعه 489
1. گو، ز من بر حاجی ارزن فروش
ارزنت را می‌فروشی می‌خرم
زبن خداوندان گر از ملک‌الشعرا بهار قطعه 490
1. زبن خداوندان گر یک تن بیتی گوید
که ز نادانی خود نیز نداند معنیش
دختری خرد بدیدم از ملک‌الشعرا بهار قطعه 491
1. دختری خرد بدیدم به گدایی مشغول
کرده در جامهٔ صدپاره نهان پیکر خویش
دیدم به بصره دخترکی از ملک‌الشعرا بهار قطعه 492
1. دیدم به بصره دخترکی اعجمی نسب
روشن نموده شهر به نور جمال خویش
ای دربغا میرزا طاهرکه از ملک‌الشعرا بهار قطعه 493
1. ای دربغا میرزا طاهرکه بود
فضل و تقوی را جناب او مناص
رفت از ایران قوام از ملک‌الشعرا بهار قطعه 494
1. رفت از ایران قوام السظه زانک
پهنه کوچک بدُ و نبرد بزرگ
شاد باش ای وثوق دولت از ملک‌الشعرا بهار قطعه 495
1. شاد باش ای وثوق دولت و دین
که تو را روزگار کرد بزرگ
به هر سخن که شنیدی از ملک‌الشعرا بهار قطعه 496
1. به هر سخن که شنیدی گمار دل زنهار
که آیتی است سخن از مهیمن ذی‌الطول