قطعات ملک‌الشعرا بهار

1 والدین ار به روی فرزندان نگشایند از فضایل در

2 ضرر این جنایت آخر کار بازگردد به مادر و به پدر

3 قصهٔ مجرمی است بی‌تقصیر کرده در وی گناه غیر اثر

4 صورتی چون قمر دمیده به‌شب سیرتی چون به شب گرفته قمر

1 به عهد شاه محمدرضا که بر سر او گرفته طالع بیدار چتر فتح و ظفر

2 در آن زمان که ز تدبیر و اهتمام قوام تهی ز لشکر بیگانه گشت این کشور

3 به سعی و همت زردشتیان ایرانی بنای این هنرستان نو رسید بسر

4 بنام کیسخرو پور شاهرخ آن را لقب نهادند آزادگان نیک‌سیر

1 رنج و زحمت طلبی‌، باش معاشر با خلق حشر با خلق بلی رحمت و رنج آرد بار

2 خواهی از دغدغه و رنج فراغت یابی ترک صحبت کن و در خانه نشین صوفی‌وار

3 باش مأنوس به یاری که نپرسد ز تو چیز هم نگوید به تو چیزی که نپرسی ناچار

4 گر سخن خواهی با تو سخن آرد به میان ور خمش باشی خاموش نشیند به کنار

1 برکش مراکه گوهر شمشیر آبدار تا از نیام برنکشندش پدید نیست

1 بشنید بها شعر دل‌افزای بهار گفتاکه منم به شعرهمتای بهار

2 همتای بهار می‌توان بود بها درکون بها اگر بود پای بهار

1 چون خصم قوی گشت از او دست نگهدار و آزرده مکن مشت گرامی به حجر بر

2 بگذار که پیش آیدش از بخت فتوری آنگه‌ بکنش‌ پوست به‌ یک‌ لمح بصر بر

3 زان پیش که بدخواه به تو چاشت گذارد بگذار بر او شام و ممان تا به سحر بر

4 گویند که نادان را عقل از عقب آید آنگه که فرو ماند مسکین به خطر بر

1 تکیه منمای به حسن و به ‌جمال ای دختر سعی کن در طلب علم و کمال ای دختر

2 ذره‌ای علم اگرت در وسط مغز بود به که در کنج لبت دانهٔ خال ای دختر

3 بی‌ هنر نیست موثر صفت غنج و دلال با هنر جلوه کند غنج و دلال ای دختر

1 مژه از سر نیزهٔ فوج بهادر تیزتر ابرو از شمشیر سردار سپه خونریزتر

2 فارسی شوخی‌ است‌ یارم کز غم لعل لبش هست چشمم از خلیج فارس گوهربیزتر

3 معتدل‌تر قامتش از طبع موزون بهار لعلش ازکلک کمال‌الملک رنگ‌آمیزتر

1 میوه به صفاهان در و رامش به ری اندر باده به ارومی در و دانش به خراسان

1 دو علم است معلوم نزد بشر یکی علم خیر و دگر علم شر