این ناکسان که کوس بزرگی همی زنند از بهار قطعه 485
1. این ناکسان که کوس بزرگی همی زنند
ممتاز نیستند ز کس جز به مال خوبش
ای نازدانه یار سر از مهر بازکش از بهار قطعه 486
1. ای نازدانه یار سر از مهر بازکش
بسیار ناز داری و بسیار نازکش
ای برادر ز بهر لذت نفس از بهار قطعه 487
1. ای برادر ز بهر لذت نفس
سر ز هر شهوتی که هست مکش
بنگر به گردن کج و چشمان احولش از بهار قطعه 488
1. بنگر به گردن کج و چشمان احولش
گویی به قعر چاه نگه میکند خروس
گو، ز من بر حاجی ارزن فروش از بهار قطعه 489
1. گو، ز من بر حاجی ارزن فروش
ارزنت را میفروشی میخرم
زبن خداوندان گر یک تن بیتی گوید از بهار قطعه 490
1. زبن خداوندان گر یک تن بیتی گوید
که ز نادانی خود نیز نداند معنیش
دختری خرد بدیدم به گدایی مشغول از بهار قطعه 491
1. دختری خرد بدیدم به گدایی مشغول
کرده در جامهٔ صدپاره نهان پیکر خویش
دیدم به بصره دخترکی اعجمی نسب از بهار قطعه 492
1. دیدم به بصره دخترکی اعجمی نسب
روشن نموده شهر به نور جمال خویش
ای دربغا میرزا طاهرکه بود از بهار قطعه 493
1. ای دربغا میرزا طاهرکه بود
فضل و تقوی را جناب او مناص
رفت از ایران قوام السظه زانک از بهار قطعه 494
1. رفت از ایران قوام السظه زانک
پهنه کوچک بدُ و نبرد بزرگ
شاد باش ای وثوق دولت و دین از بهار قطعه 495
1. شاد باش ای وثوق دولت و دین
که تو را روزگار کرد بزرگ
به هر سخن که شنیدی گمار دل زنهار از بهار قطعه 496
1. به هر سخن که شنیدی گمار دل زنهار
که آیتی است سخن از مهیمن ذیالطول