اندر خدایان و از ملک‌الشعرا بهار منظومه 61
1. اندر خدایان و پادشاهان ناآمرزیده مباش
از دادمه (بزرگ‌تر از ملک‌الشعرا بهار منظومه 62
1. از دادمه (بزرگ‌تر از خود) و بهمرد سخن پرس.
از مرد دزد هیچ از ملک‌الشعرا بهار منظومه 63
1. از مرد دزد هیچ چیز مگیر و مده و ایشان را ستوه مکن.
بیم و بادافراه از ملک‌الشعرا بهار منظومه 64
1. بیم و بادافراه دوزخ را به نگرش کن (در نظر بگیر).
به هرکس و هر چیز از ملک‌الشعرا بهار منظومه 65
1. به هرکس و هر چیز وستار (سست) و گستاخ مباش.
خوش فرمان باش از ملک‌الشعرا بهار منظومه 66
1. خوش فرمان باش که خوش بهر باشی
بی گناه باش که از ملک‌الشعرا بهار منظومه 67
1. بی گناه باش که بی‌بیم باشی. سپاس‌دار باش که به نیکویی ارزانی باشی.
یگانه باش که واپریکان از ملک‌الشعرا بهار منظومه 68
1. یگانه باش که واپریکان (آبرومند) باشی.
راست گوی باش که از ملک‌الشعرا بهار منظومه 69
1. راست گوی باش که استوار (مورد اعتماد) باشی.
خردتن (فروتن) از ملک‌الشعرا بهار منظومه 70
1. خردتن (فروتن) باش که بسیار دوست شوی. بس دوست باش که نیکنام شوی. نیکنام باش که خوش‌زیست باشی.
خوش بهر دین‌دوست از ملک‌الشعرا بهار منظومه 71
1. خوش بهر دین‌دوست باش که اهرو (اشو مقدس) باشی
روان پرسیدار از ملک‌الشعرا بهار منظومه 72
1. روان پرسیدار (با وجدان و روحانی) باش که بهشتی بوی.