اندر خدایان و پادشاهان ناآمرزیده مباش از بهار منظومه 61
1. اندر خدایان و پادشاهان ناآمرزیده مباش
از دادمه (بزرگ‌تر از خود) و بهمرد سخن پرس. از بهار منظومه 62
1. از دادمه (بزرگ‌تر از خود) و بهمرد سخن پرس.
از مرد دزد هیچ چیز مگیر و مده و ایشان را ستوه مکن. از بهار منظومه 63
1. از مرد دزد هیچ چیز مگیر و مده و ایشان را ستوه مکن.
بیم و بادافراه دوزخ را به نگرش کن (در نظر بگیر). از بهار منظومه 64
1. بیم و بادافراه دوزخ را به نگرش کن (در نظر بگیر).
به هرکس و هر چیز وستار (سست) و گستاخ مباش. از بهار منظومه 65
1. به هرکس و هر چیز وستار (سست) و گستاخ مباش.
خوش فرمان باش که خوش بهر باشی از بهار منظومه 66
1. خوش فرمان باش که خوش بهر باشی
بی گناه باش که بی‌بیم باشی. سپاس‌دار باش که به نیکویی ارزانی از بهار منظومه 67
1. بی گناه باش که بی‌بیم باشی. سپاس‌دار باش که به نیکویی ارزانی باشی.
یگانه باش که واپریکان (آبرومند) باشی. از بهار منظومه 68
1. یگانه باش که واپریکان (آبرومند) باشی.
راست گوی باش که استوار (مورد اعتماد) باشی. از بهار منظومه 69
1. راست گوی باش که استوار (مورد اعتماد) باشی.
خردتن (فروتن) باش که بسیار دوست شوی. بس دوست باش که نیکنام از بهار منظومه 70
1. خردتن (فروتن) باش که بسیار دوست شوی. بس دوست باش که نیکنام شوی. نیکنام باش که خوش‌زیست باشی.
خوش بهر دین‌دوست باش که اهرو (اشو مقدس) باشی از بهار منظومه 71
1. خوش بهر دین‌دوست باش که اهرو (اشو مقدس) باشی
روان پرسیدار (با وجدان و روحانی) باش که بهشتی بوی. از بهار منظومه 72
1. روان پرسیدار (با وجدان و روحانی) باش که بهشتی بوی.