کسان که شور به ترک سلاح عام کنند از بهار قصیده 83
1. کسان که شور به ترک سلاح عام کنند
خدنگ غمزهٔ خونریز را چه نام کنند؟
بهار آمد و رفت ماه سپند از بهار قصیده 84
1. بهار آمد و رفت ماه سپند
نگارا درافکن بر آذر سپند
هند و ایران برادران همند از بهار قصیده 85
1. هند و ایران برادران همند
زبدهٔ نسل آریا و جمند
در شهربند مهر و وفا دلبری نماند از بهار قصیده 86
1. در شهربند مهر و وفا دلبری نماند
زیر کلاه عشق و حقیقت، سری نماند
حقپرستان سلف، کاری نمایان کردهاند از بهار قصیده 87
1. حقپرستان سلف، کاری نمایان کردهاند
معبدی بر کوهسار از سنگ بنیان کردهاند
شب چو دیوان به حصار فلکی راه زدند از بهار قصیده 88
1. شب چو دیوان به حصار فلکی راه زدند
اختران میخ بر این برشده درگاه زدند
گلعذاران جهان بسیارند از بهار قصیده 89
1. گلعذاران جهان بسیارند
لیک پیش گل رویت خارند
چون اختران پلاس سیه بر سر آورند از بهار قصیده 90
1. چون اختران پلاس سیه بر سر آورند
کبکان به غارت تن من لشکرآورند
صبح چون شاه فلک بر تختگه مأوی کند از بهار قصیده 91
1. صبح چون شاه فلک بر تختگه مأوی کند
حاجب مشرق حجاب نیلگون بالا کند
گر نظر در آینه یکره بر آن منظر کند از بهار قصیده 92
1. گر نظر در آینه یکره بر آن منظر کند
آفرینها باید آن فرزند بر مادرکند
شد وقت آنکه مرغ سحر نغمه سر کند از بهار قصیده 93
1. شد وقت آنکه مرغ سحر نغمه سر کند
گل با نسیم صبح، سر از خواب برکند