اگرکه پشت من از بار از ملک‌الشعرا بهار قصیده 59
1. اگرکه پشت من از بار حادثات خمید
شکسته زلفا جعد ترا که خمانید
باد خراسان همیشه از ملک‌الشعرا بهار قصیده 60
1. باد خراسان همیشه خرم و آباد
دشت و دیارش ز ظلم و جور تهی باد
بگذشت اردی‌بهشت از ملک‌الشعرا بهار قصیده 61
1. بگذشت اردی‌بهشت و آمد خرداد
خیز که باید قدح گرفت و قدح داد
دلم از عشق آن بت نوشاد از ملک‌الشعرا بهار قصیده 62
1. دلم از عشق آن بت نوشاد
چند باید شکسته و ناشاد
مهرگان آمد به آیین از ملک‌الشعرا بهار قصیده 63
1. مهرگان آمد به آیین فریدون و قباد
وز فریدون و قباد اندرزها دارد به یاد
بود مر ابر را اندر از ملک‌الشعرا بهار قصیده 64
1. بود مر ابر را اندر کمین باد
برد مر ابر را زین سرزمین باد
محشر خرگشت طهران، از ملک‌الشعرا بهار قصیده 65
1. محشر خرگشت طهران، محشر خر زنده‌باد
خرخری ز امروز تا فردای محشر زنده باد
گویند سیم و زر به از ملک‌الشعرا بهار قصیده 66
1. گویند سیم و زر به گدایان خدا نداد
جان پدر بگوی بدانم چرا نداد؟!
امیر مشرق امروز از ملک‌الشعرا بهار قصیده 67
1. امیر مشرق امروز عرض لشکرکرد
زمین ز لشکر خود عرضگاه محشرکرد
عاقل آن نیست که فضلی از ملک‌الشعرا بهار قصیده 68
1. عاقل آن نیست که فضلی وکمالی دارد
عاقل واقعی آنست که مالی دارد
صبر کنم انتظار اگر از ملک‌الشعرا بهار قصیده 69
1. صبر کنم انتظار اگر بگذارد
کام برم روزگار اگر بگذارد
ظلمی که انگلیس در از ملک‌الشعرا بهار قصیده 70
1. ظلمی که انگلیس در این خاک و آب کرد
نه بیوراسب کرد و نه افراسیاب کرد