ترک ملک عجم ببایدکرد از ملک‌الشعرا بهار قصیده 71
1. ترک ملک عجم ببایدکرد
رای ملک عدم بباید کرد
شکست دستی کز خامه از ملک‌الشعرا بهار قصیده 72
1. شکست دستی کز خامه بی‌نگار آورد
نگارها ز سرکلک زرنگار آورد
ز رنج دستم گر آسمان از ملک‌الشعرا بهار قصیده 73
1. ز رنج دستم گر آسمان نزار آورد
به دسترنجم صد گنج درکنار آورد
خانم آن نیست که جانانه از ملک‌الشعرا بهار قصیده 74
1. خانم آن نیست که جانانه و دلبر باشد
خانم آنست که باب دل شوهر باشد
جرم خورشید چوازحوت از ملک‌الشعرا بهار قصیده 75
1. جرم خورشید چوازحوت به برج بره شد
مجلس چاردهم ملعبه ومسخره شد
به روی روز چو از خون از ملک‌الشعرا بهار قصیده 76
1. به روی روز چو از خون اثر پدید آمد
سپاه شب را روی ظفر پدید آمد
امسال شگفتی به کار از ملک‌الشعرا بهار قصیده 77
1. امسال شگفتی به کار آمد
کاسفند نرفته نوبهار آمد
دارد سرهنگ شهریار از ملک‌الشعرا بهار قصیده 78
1. دارد سرهنگ شهریار محمد
لطف به من، چون به یار غار محمد
ای دیو سپید پای در از ملک‌الشعرا بهار قصیده 79
1. ای دیو سپید پای در بند
ای گنبد گیتی ای دماوند
چیست آن گوهر که از ملک‌الشعرا بهار قصیده 80
1. چیست آن گوهر که درد خسته درمان می کند؟
اصلش از خاکست و کار لعل و مرجان می کند
ویحک ای افراشته از ملک‌الشعرا بهار قصیده 81
1. ویحک ای افراشته چرخ بلند
چند داری مر مرا زار و نژند
فروردین آمد، سپس از ملک‌الشعرا بهار قصیده 82
1. فروردین آمد، سپس بهمن و اسفند
ای ماه بدین مژده بر آذر فکن اسپند