فغان ز جغد جنگ ومرغوای از ملک‌الشعرا بهار قصیده 222
1. فغان ز جغد جنگ ومرغوای او
که تا ابد بریده باد نای او
...
زندگی جنگست جانا از ملک‌الشعرا بهار قصیده 223
1. زندگی جنگست جانا بهرجنگ آماده شو
نیست هنگام تامل بی‌درنگ آماده شو
...
ای کوه سپیدسر، از ملک‌الشعرا بهار قصیده 224
1. ای کوه سپیدسر، درخشان شو
مانند وزو شراره افشان شو
...
ایا نسیم صبا ای از ملک‌الشعرا بهار قصیده 225
1. ایا نسیم صبا ای برید کار آگاه
ز طوس جانب ری این زمان بپیما راه
...
دوش چون برشد آن از ملک‌الشعرا بهار قصیده 226
1. دوش چون برشد آن درفش سیاه
گشت پیدا طلایهٔ دی‌ماه
...
گسترد بهار زمردین از ملک‌الشعرا بهار قصیده 227
1. گسترد بهار زمردین حلّه
ز اقصای بدخش تا در حله
...
منصور باد لشکر از ملک‌الشعرا بهار قصیده 228
1. منصور باد لشکر آن چشم کینه‌خواه
پیوسته باد دولت آن ابروی سیاه
...
خورشید برکشید از ملک‌الشعرا بهار قصیده 229
1. خورشید برکشید سر از بارهٔ بره
ای ماه برگشای سوی باغ پنجره
...
افتاد به حمام، از ملک‌الشعرا بهار قصیده 230
1. افتاد به حمام، رهم سوی خزینه
ترکید کدوی سرم از بوی خزینه
...
شاها تا کی بود بهار از ملک‌الشعرا بهار قصیده 231
1. شاها تا کی بود بهار گرسنه
خائن سیر و درستکار گرسنه؟
...
نعمت دنیا سرابست از ملک‌الشعرا بهار قصیده 232
1. نعمت دنیا سرابست ای مشارالسلطنه
این جهان نقش برآبست ای مشارالسلطنه
...
خاک آمل شده در زیر از ملک‌الشعرا بهار قصیده 233
1. خاک آمل شده در زیر پی آتش، طی
ای مسلمانان، آبی بفشانید به وی
...