بتا اگرچه به صورت از ملک‌الشعرا بهار قصیده 246
1. بتا اگرچه به صورت تو زادهٔ بشری
ولی به روی درخشان، سلاله قمری
مگر می‌کند بوستان از ملک‌الشعرا بهار قصیده 247
1. مگر می‌کند بوستان زرگری
که دارد به دامان زر جعفری
با مه نو زهره تابان از ملک‌الشعرا بهار قصیده 248
1. با مه نو زهره تابان شد ز چرخ چنبری
چون نگین دانی جدا از حلقهٔ انگشتری
آنچه در دورهٔ ناصری از ملک‌الشعرا بهار قصیده 249
1. آنچه در دورهٔ ناصری
مرد و زن کشته شد سرسری
پشت مرا کرد ز غم از ملک‌الشعرا بهار قصیده 250
1. پشت مرا کرد ز غم چنبری
گردش این گنبد نیلوفری
چارتن در یک زمان از ملک‌الشعرا بهار قصیده 251
1. چارتن در یک زمان جستند در دوران سری
پنج نوبت کوفتند از فر شعر و شاعری
ز عشق خوبروبان از ملک‌الشعرا بهار قصیده 252
1. ز عشق خوبروبان حصاری
شدم در چنگ رنج و غم حصاری
بدرود گفت دولت از ملک‌الشعرا بهار قصیده 253
1. بدرود گفت دولت قاجاری
مرگ اندر آمد از پس بیماری
ای قد تو چون سرو از ملک‌الشعرا بهار قصیده 254
1. ای قد تو چون سرو جویباری
وی عارض تو چون گل بهاری
ای ثابتی از من خبر از ملک‌الشعرا بهار قصیده 255
1. ای ثابتی از من خبر نداری
ای جان دل از تن خبر نداری
ای خواجه به جز سیم از ملک‌الشعرا بهار قصیده 256
1. ای خواجه به جز سیم و زر چه داری؟
چون علم نداری دگر چه داری؟