تا به چند اندر پی از ملک‌الشعرا بهار قصیده 257
1. تا به چند اندر پی عشق مجازی؟
چند با یار مجازی عشق‌بازی؟!
کسروی تا راند درکشور از ملک‌الشعرا بهار قصیده 258
1. کسروی تا راند درکشور سمند پارسی
گشت مشکل فکرت مشکل‌پسند پارسی
ابلها زان خط که از ملک‌الشعرا بهار قصیده 259
1. ابلها زان خط که هر روزش به دفتر می کشی
بر سر تقوی و ایمان، خط دیگر می کشی
ثانی شمر لعین حسین از ملک‌الشعرا بهار قصیده 260
1. ثانی شمر لعین حسین خزاعی
بسته میان تنک بر اذیت داعی
شد به اقبال شهنشه از ملک‌الشعرا بهار قصیده 261
1. شد به اقبال شهنشه ختم کار جنگلی
جنگل از خلخال و طارم امن شد تا انزلی
روزگار آشفتگی از ملک‌الشعرا بهار قصیده 262
1. روزگار آشفتگی دارد بسر، کو همدمی
تا ز فیض صحبتش خاطر بیاساید دمی
ز تقوی عمر ضایع از ملک‌الشعرا بهار قصیده 263
1. ز تقوی عمر ضایع شد، خوشا مستی و خودکامی
دل از شهرت به تنگ آمد زهی رندی و گمنامی
گر به کوه اندر پلنگی از ملک‌الشعرا بهار قصیده 264
1. گر به کوه اندر پلنگی بودمی
سخت‌فک و تیز چنگی بودمی
باد صبح ازکوهسار از ملک‌الشعرا بهار قصیده 265
1. باد صبح ازکوهسار آید همی
یاد یار غمگسار آید همی
بدرود گفت فر جوانی از ملک‌الشعرا بهار قصیده 266
1. بدرود گفت فر جوانی
سستی گرفت چیره‌زبانی
مخور تا توانی می از ملک‌الشعرا بهار قصیده 267
1. مخور تا توانی می اندر جوانی
می اندر جوانی مخور تا توانی
جهانا چه مطبوع از ملک‌الشعرا بهار قصیده 268
1. جهانا چه مطبوع و خرم جهانی
دریغا که بر خلق ناجاودانی