ای پزشکی خطت رسید از ملک‌الشعرا بهار قصیده 187
1. ای پزشکی خطت رسید به من
چون به یعقوب پیر، پیراهن
...
زد پنجه وپنج پنجه‌ام از ملک‌الشعرا بهار قصیده 188
1. زد پنجه وپنج پنجه‌ام برتن
زین پنجهٔ عظیم رنجه گشتم من
...
خرم و آباد باد مرز از ملک‌الشعرا بهار قصیده 189
1. خرم و آباد باد مرز خبوشان
هیچ دلی از ستم مباد خروشان
...
گه فریضهٔ شام آن از ملک‌الشعرا بهار قصیده 190
1. گه فریضهٔ شام آن چراغ ترکستان
کنار من ز رخ خویش کرد لالستان
...
کبر و سرکشی تا چند از ملک‌الشعرا بهار قصیده 191
1. کبر و سرکشی تا چند ای سلالهٔ انسان
حال آخرین بنگر، ذکر اولین برخوان
...
مژده که بگرفت از ملک‌الشعرا بهار قصیده 192
1. مژده که بگرفت جای از بر تخت کیان
شاه جهان پهلوی میر جهان پهلوان
...
خواندیم در دفاتر از ملک‌الشعرا بهار قصیده 193
1. خواندیم در دفاتر و کردیم امتحان
کاز بعد هر غمی بود آسایشی نهان
...
چون اوج گرفت مهر از ملک‌الشعرا بهار قصیده 194
1. چون اوج گرفت مهر از سرطان
بگشاد تموز چون شیر دهان
...
دندان طمع کن که از ملک‌الشعرا بهار قصیده 195
1. دندان طمع کن که شود درد تو درمان
بس درد که درمان شود از کندن دندان
...
روزی رسد که آید از ملک‌الشعرا بهار قصیده 196
1. روزی رسد که آید پیکی ز هندوان
گوید دهید مژده که آمد خدایگان
...
دردا که دور کرد از ملک‌الشعرا بهار قصیده 197
1. دردا که دور کرد مرا چرخ بی‌امان
ناکرده جرم، از زن و فرزند و خانمان
...
ای صبا رو به جانب از ملک‌الشعرا بهار قصیده 198
1. ای صبا رو به جانب تهران
دوستان را ز من سلام رسان
...