تَمُرتاشا ز بی‌مهریت از ملک‌الشعرا بهار قصیده 164
1. تَمُرتاشا ز بی‌مهریت زارم
زچون‌تودوست‌ازخودشرمسارم
...
برخیزم و زندگی از ملک‌الشعرا بهار قصیده 165
1. برخیزم و زندگی ز سر گیرم
وین رنج دل از میانه برگیرم
...
غم زمانه به سختی از ملک‌الشعرا بهار قصیده 166
1. غم زمانه به سختی گرفته دامانم
ز بی وفایی این بخت سست پیمانم
...
تا بر زبر ری است از ملک‌الشعرا بهار قصیده 167
1. تا بر زبر ری است جولانم
فرسوده و مستمند و نالانم
...
دل من، شرح غم یار از ملک‌الشعرا بهار قصیده 168
1. دل من، شرح غم یار مکن گو نکنم
آتش عشق پدیدار مکن گو نکنم
...
فتنه‌ها آشکار از ملک‌الشعرا بهار قصیده 169
1. فتنه‌ها آشکار می‌بینم
دست‌ها توی کار می‌بینم
...
روز بگذشت و شب تیره از ملک‌الشعرا بهار قصیده 170
1. روز بگذشت و شب تیره بگستردادیم
مسند از حجره به ایوان فکن ای نیک‌ندیم
...
زلفت از مشگ، خط از ملک‌الشعرا بهار قصیده 171
1. زلفت از مشگ، خط آراید بر صفحهٔ سیم
تا بدان، چشم تو را فتنه نماید تعلیم
...
زهی به کعبه، شرافت‌فزای از ملک‌الشعرا بهار قصیده 172
1. زهی به کعبه، شرافت‌فزای رکن و حطیم
زهی مقام تو فخر مقام ابراهیم
...
ما فقیران که روز از ملک‌الشعرا بهار قصیده 173
1. ما فقیران که روز در تعبیم
پادشاهان ملک نیمشبیم
...
یاد روزی کز برای از ملک‌الشعرا بهار قصیده 174
1. یاد روزی کز برای دخل میدان ساختیم
از دغل سرمایه و از تزویر دکان ساختیم
...
نوبهار و رسم او از ملک‌الشعرا بهار قصیده 175
1. نوبهار و رسم او ناپایدار است ای حکیم
گلشن طبع تو جاویدان بهار است ای حکیم
...