در پایتخت ما بگشادند بخت گِل از بهار قصیده 152
1. در پایتخت ما بگشادند بخت گِل
شد پایتخت ما به صفت پای تخت گل
همی چه گویی چندین چراست قالاقیل از بهار قصیده 153
1. همی چه گویی چندین چراست قالاقیل
به پیش این در و برگرد آن بلند نخیل
بزم طرب ساز و کن فراز در غم از بهار قصیده 154
1. بزم طرب ساز و کن فراز در غم
سادهٔ زیبا بخواه و بادهٔ درغم
نهادم ز بهر عیادت قدم از بهار قصیده 155
1. نهادم ز بهر عیادت قدم
به دولتسرای ولی النعم
پاییز به رغم نیّر اعظم از بهار قصیده 156
1. پاییز به رغم نیّر اعظم
افراخت به باغ و بوستان پرچم
جلوه گر شد شب دوشین چو مه عید صیام از بهار قصیده 157
1. جلوه گر شد شب دوشین چو مه عید صیام
کرد از ابرو پیوسته اشارت سوی جام
رسید گاه بهار و گه سماع و مدام از بهار قصیده 158
1. رسید گاه بهار و گه سماع و مدام
کجایی ای صنم سرو قد سیم اندام
افتادهایم سخت به دام از بهار قصیده 159
1. افتادهایم سخت به دام
در جنگ این گروه لئام
پیامی ز مژگان تر میفرستم از بهار قصیده 160
1. پیامی ز مژگان تر میفرستم
کتابی به خون جگر میفرستم
شنیدهام که یلی بود پهلوان رستم از بهار قصیده 161
1. شنیدهام که یلی بود پهلوان رستم
کشیده سر ز مهابت بر آسمان رستم
ز بس در زمانه خمش زیستم از بهار قصیده 162
1. ز بس در زمانه خمش زیستم
ندانند یاران که من کیستم
ز دلبر بوسهای تاوان گرفتم از بهار قصیده 163
1. ز دلبر بوسهای تاوان گرفتم
پس از عمری خسارت جان گرفتم