در پایتخت ما بگشادند از ملک‌الشعرا بهار قصیده 152
1. در پایتخت ما بگشادند بخت گِل
شد پایتخت ما به صفت پای تخت گل
...
همی چه گویی چندین از ملک‌الشعرا بهار قصیده 153
1. همی چه گویی چندین چراست قالاقیل
به پیش این در و برگرد آن بلند نخیل
...
بزم طرب ساز و کن از ملک‌الشعرا بهار قصیده 154
1. بزم طرب ساز و کن فراز در غم
سادهٔ زیبا بخواه و بادهٔ درغم
...
نهادم ز بهر عیادت از ملک‌الشعرا بهار قصیده 155
1. نهادم ز بهر عیادت قدم
به دولتسرای ولی النعم
...
پاییز به رغم نیّر از ملک‌الشعرا بهار قصیده 156
1. پاییز به رغم نیّر اعظم
افراخت به باغ و بوستان پرچم
...
جلوه گر شد شب دوشین از ملک‌الشعرا بهار قصیده 157
1. جلوه گر شد شب دوشین چو مه عید صیام
کرد از ابرو پیوسته اشارت سوی جام
...
رسید گاه بهار و از ملک‌الشعرا بهار قصیده 158
1. رسید گاه بهار و گه سماع و مدام
کجایی ای صنم سرو قد سیم اندام
...
افتاده‌ایم سخت از ملک‌الشعرا بهار قصیده 159
1. افتاده‌ایم سخت به دام
در جنگ این گروه لئام
...
پیامی ز مژگان تر از ملک‌الشعرا بهار قصیده 160
1. پیامی ز مژگان تر می‌فرستم
کتابی به خون جگر می‌فرستم
...
شنیده‌ام که یلی از ملک‌الشعرا بهار قصیده 161
1. شنیده‌ام که یلی بود پهلوان رستم
کشیده سر ز مهابت بر آسمان رستم
...
ز بس در زمانه خمش از ملک‌الشعرا بهار قصیده 162
1. ز بس در زمانه خمش زیستم
ندانند یاران که من کیستم
...
ز دلبر بوسه‌ای از ملک‌الشعرا بهار قصیده 163
1. ز دلبر بوسه‌ای تاوان گرفتم
پس از عمری خسارت جان گرفتم
...