ما همه کودکان ایرانیم از بهار قصیده 176
1. ما همه کودکان ایرانیم
مادر خویش را نگهبانیم
بیا تا جهان را بهم برزنیم از بهار قصیده 177
1. بیا تا جهان را بهم برزنیم
بدین خار و خس آتش اندر زنیم
جوشن پوشی ز مشک بر مه روشن از بهار قصیده 178
1. جوشن پوشی ز مشک بر مه روشن
بر مه روشن همی که پوشد جوشن
ای بهروی و بهموی، لاله و سوسن از بهار قصیده 179
1. ای بهروی و بهموی، لاله و سوسن
سبزه داری نهفته در خز ادکن
ای حلقهٔ زلف تو پر شکن از بهار قصیده 180
1. ای حلقهٔ زلف تو پر شکن
وی نرگس مست توصف شکن
الا یا قیرگون گوهر درون بسّدین خرمن از بهار قصیده 181
1. الا یا قیرگون گوهر درون بسّدین خرمن
ز جرم تیرهات پیکر، ز نور پاک پیراهن
چون بدرید صبح پیراهن از بهار قصیده 182
1. چون بدرید صبح پیراهن
جلوه گر گشت فوجی از آهن
تو هم امروز بده بوسه به من از بهار قصیده 183
1. تو هم امروز بده بوسه به من
کار امروز به فردا مفکن
یاد ندارد کس از ملوک و سلاطین از بهار قصیده 184
1. یاد ندارد کس از ملوک و سلاطین
شاهی چون پهلوی به عز و به تمکین
دو چیز است شایسته نزدیک من از بهار قصیده 185
1. دو چیز است شایسته نزدیک من
رفیق جوان و رحیق کهن
نوبهار است و بود پرگل و شاداب چمن از بهار قصیده 186
1. نوبهار است و بود پرگل و شاداب چمن
همه گلها بشکفتند به غیر ازگل من