ما همه کودکان ایرانیم از ملک‌الشعرا بهار قصیده 176
1. ما همه کودکان ایرانیم
مادر خویش را نگهبانیم
...
بیا تا جهان را بهم از ملک‌الشعرا بهار قصیده 177
1. بیا تا جهان را بهم برزنیم
بدین خار و خس آتش اندر زنیم
...
جوشن پوشی ز مشک از ملک‌الشعرا بهار قصیده 178
1. جوشن پوشی ز مشک بر مه روشن
بر مه روشن همی که پوشد جوشن
...
ای به‌روی و به‌موی، از ملک‌الشعرا بهار قصیده 179
1. ای به‌روی و به‌موی، لاله و سوسن
سبزه داری نهفته در خز ادکن
...
ای حلقهٔ زلف تو از ملک‌الشعرا بهار قصیده 180
1. ای حلقهٔ زلف تو پر شکن
وی نرگس مست توصف شکن
...
الا یا قیرگون گوهر از ملک‌الشعرا بهار قصیده 181
1. الا یا قیرگون گوهر درون بسّدین خرمن
ز جرم تیره‌ات پیکر، ز نور پاک پیراهن
...
چون بدرید صبح پیراهن از ملک‌الشعرا بهار قصیده 182
1. چون بدرید صبح پیراهن
جلوه گر گشت فوجی از آهن
...
تو هم امروز بده از ملک‌الشعرا بهار قصیده 183
1. تو هم امروز بده بوسه به من
کار امروز به فردا مفکن
...
یاد ندارد کس از از ملک‌الشعرا بهار قصیده 184
1. یاد ندارد کس از ملوک و سلاطین
شاهی چون پهلوی به عز و به تمکین
...
دو چیز است شایسته از ملک‌الشعرا بهار قصیده 185
1. دو چیز است شایسته نزدیک من
رفیق جوان و رحیق کهن
...
نوبهار است و بود از ملک‌الشعرا بهار قصیده 186
1. نوبهار است و بود پرگل و شاداب چمن
همه گل‌ها بشکفتند به غیر ازگل من
...