بربوده دلم چشم از ملک‌الشعرا بهار قصیده 141
1. بربوده دلم چشم پر فنش
وان عارض چون ماه روشنش
...
ای شوکت ای شکسته از ملک‌الشعرا بهار قصیده 142
1. ای شوکت ای شکسته دل دوستان خویش
بر جان عاشقان مزن از هجر خویش نیش
...
ای خفته درین خاکدان از ملک‌الشعرا بهار قصیده 143
1. ای خفته درین خاکدان رباط
چون طفل فروبسته در قماط
...
باز به پا کرد نوبهار از ملک‌الشعرا بهار قصیده 144
1. باز به پا کرد نوبهار سرادق
بلبل آمد خطیب و قمری ناطق
...
ملک ایران سر بسر از ملک‌الشعرا بهار قصیده 145
1. ملک ایران سر بسر در انقلاب است ای ملک
کشور جمشید و افریدون خرابست ای ملک
...
می فروهل زکف‌ای از ملک‌الشعرا بهار قصیده 146
1. می فروهل زکف‌ای ترک و به یک‌سو نه چنگ
جامهٔ جنگ فروپوش که شد نوبت جنگ
...
چون غرهٔ افق ز شفق از ملک‌الشعرا بهار قصیده 147
1. چون غرهٔ افق ز شفق شد شقیق رنگ
بر شاه روم تاختن آورد شاه زنگ
...
افتاده‌ایم سخت از ملک‌الشعرا بهار قصیده 148
1. افتاده‌ایم سخت به دام بلای گل
یارب چو ما مباد کسی مبتلای گل
...
آن اختری که کرد از ملک‌الشعرا بهار قصیده 149
1. آن اختری که کرد نهان چندگه جمال
امروز شد فروزان از مطلع جلال
...
ای بر گل سوری زده از ملک‌الشعرا بهار قصیده 150
1. ای بر گل سوری زده از مشک سیه خال
وز عود خط آراسته بر چینی تمثال
...
یک‌ره از ری سوی از ملک‌الشعرا بهار قصیده 151
1. یک‌ره از ری سوی لندن گذر ای پیک شمال
بر ازین شهر بدان شهر یکی صورت حال
...