عشن تو مرا توانگری آرد از ازرقی هروی رباعی 49
1. عشن تو مرا توانگری آرد بر
از دیده بلؤلؤ و ز رخسار بزر
گر عشق تو بر من آورد رنج از ازرقی هروی رباعی 50
1. گر عشق تو بر من آورد رنج بسر
در حشر ز خون من نپرسد داور
با عشق بتان چو اوفتادت از ازرقی هروی رباعی 51
1. با عشق بتان چو اوفتادت سروکار
خورشید شود همان بشادی بیدار
چون بر کشی آن بلارک گوهردار از ازرقی هروی رباعی 52
1. چون بر کشی آن بلارک گوهردار
بر مرکب تازی فگنی زین افزار
سردست و مسافتیست تا فصل از ازرقی هروی رباعی 53
1. سردست و مسافتیست تا فصل بهار
و اکنون پس ازین سرد بود ماه چهار
غافل شدی ، ای نفس ، دگر باره از ازرقی هروی رباعی 54
1. غافل شدی ، ای نفس ، دگر باره ز کار
بیدار نمی شوی ز خواب پندار
ملک تو ، شها ، درخت نو بود از ازرقی هروی رباعی 55
1. ملک تو ، شها ، درخت نو بود ببار
وانگه اثر خزان برو کرد گذار
مهر وی من ، آن یافته از خوبی از ازرقی هروی رباعی 56
1. مهر وی من ، آن یافته از خوبی بهر
فرمود مرا پرستش خویش بقهر
آن شد که ترا رفت همی با ما از ازرقی هروی رباعی 57
1. آن شد که ترا رفت همی با ما ناز
و آن شد که مرا بود بروی تو نیاز
ای گل رخ سر وقامت ، ای مایۀ از ازرقی هروی رباعی 58
1. ای گل رخ سر وقامت ، ای مایۀ ناز
بر تو ز نماز و روزه رنجیست دراز
زان روز که من عشق تو کردم از ازرقی هروی رباعی 59
1. زان روز که من عشق تو کردم آغاز
دربند بلا ماندم و در دام گداز
صد لابه و صد بند حیل کردی از ازرقی هروی رباعی 60
1. صد لابه و صد بند حیل کردی باز
تا با تو چنان شدم که بودم ز آغاز