پندنامه عطار نیشابوری

1 دوست گر باشد زیانکار ای پسر رو طمع زان دوست بردار ای پسر

2 هر که می‌گوید بدیهای تو فاش دوست مشمارش بدو همدم مباش

3 دوستی هرگز مکن با باده خوار از چنان کس خویشتن را دور دار

4 منعمی گر می‌کند منع زکات دور از وی باش تا داری حیات

1 چارچیزست ای برادر با خطر تا توانی باش ازینها بر حذر

2 قربت سلطان و الفت با بدان رغبت دنیا و صحبت با زنان

3 قرب سلطان آتش سوزان بود با بدان الفت هلاک جان بود

4 زهر دارد در درون دنیا چو مار گرچه بینی ظاهرش نقش و نگار

1 سید الکونین ختم المرسلین آخر آمد بود فخر الاولین

2 آنکه آمد نه فلک معراج او انبیاء و اولیاء محتاج او

3 شد وجودش رحمة للعالمین مسجد اوشد همه روی زمین

4 آنکه یارش بد ابوبکر و عمر از سر انگشت او شق شد قمر

1 کس نیاید پنج چیز از پنج کس یادگیر از ناصح خود این نفس

2 نیست اول دوستی اندر ملوک این سخن باور کن از اهل سلوک

3 سفلهٔ را با مروت ننگری هیچ بد خوی نیابد مهتری

4 هر که بر مال کسان دارد حسد بوی رحمت بر دماغش کی رسد

1 عافیت را گر بجویی ای عزیز می‌توانش یافتن در چار چیز

2 ایمنی و نعمت اندر خاندان تندرستی و فراغت بعد از آن

3 چونکه بانعمت امانی باشدت عافیت را زان نشانی باشدت

4 با دل فارغ چو باشی تندرست دیگر از دنیا نباید هیچ جست

1 پادشاها جرم ما را در گذار ما گنه کاریم و تو آمرزگار

2 تو نکوکاری و ما بد کرده‌ایم جرم بی‌پایان و بیحد کرده‌ایم

3 سالها در فسق و عصیان گشته‌ایم آخر از کرده پشیمان گشته‌ایم

4 روز و شب اندر معاصی بوده‌ایم غافل از یؤخذ نواصی بوده‌ایم

1 گر همی خواهی که گردی سر بلند ای پسر بر خود در راحت ببند

2 هر که بربست او در راحت تمام باز شد بر وی در دار السلام

3 غیر حق را هر که خواهد ای پسر کیست در عالم ازو گمراه تر

4 ای برادر ترک عز و جاه کن خویش را شایسته درگاه کن

1 درگذر از چار خصلت زینهار تا نسوزد مر ترا بسیار نار

2 لذت عمرت اگر باید بدهر باش دایم برحذر از خشم و قهر

3 چون نگردد خلق با خوی توراست گر بخوی مردمان سازی رواست

4 ای برادر تکیه بر دولت مکن یاد دار از ناصح خود این سخن

1 همنشین صالحان باش ای پسر هم جدا از فاسقان باش ای پسر

2 جانب ظالم مکن میل از عزیز ورکنی گردی از آن خیل ای عزیز

3 رو ز اهل ظلم بگریز ای فقیر تا نسوزی ز آتش تیز ای فقیر

4 صحبت ظالم بسان آتشست زانکه خلق آزار و تند و سرکشست

1 می‌فزاید آب روی از پنج چیز با تو گویم بشنو ای اهل تمیز

2 چون بکار خویش حاضر بودهٔ آب روی خویش را افزودهٔ

3 از سخاوت آب روی افزون شود وز بخیلی بی خرد ملعون شود

4 در سخاوت کوش اگر داری غنا تا فزاید آب رویت در سخا