پندنامه عطار نیشابوری

1 می‌فزاید آب روی از پنج چیز با تو گویم بشنو ای اهل تمیز

2 چون بکار خویش حاضر بودهٔ آب روی خویش را افزودهٔ

3 از سخاوت آب روی افزون شود وز بخیلی بی خرد ملعون شود

4 در سخاوت کوش اگر داری غنا تا فزاید آب رویت در سخا

1 شد دو خصلت مرد ابله را نشان صحبت صبیان و رغبت با زنان

2 ناخوشی در زندگانی ای ولید مرد را از خوی بد گردد پدید

3 آنکه نبود مرد را خوی نکو مرده می‌دانش که زنده نبود او

4 هر که گوید عیب تو اندر حضور می‌نماید راهت از ظلمت بنور

1 ازدو کس پرهیز کن ای هوشیار تا نه‌بینی نکبتی در روزگار

2 اول از دشمن که او استیزه روست انگهی از صحبت نادان دوست

3 خویش را از نود دشمن دور دار یار نادان را زخود مهجور دار

4 ای پسر کم گوی با مردم درشت ور بگویی از تو گردانند پشت

1 چند خصلت آورد خواری بروی با تو گویم گر همی گویی بگوی

2 اول آن باشد که مانند مگس مرد ناخوانده شود مهمان کس

3 هر که مهمان با کسی ناخوانده شد نزد مردم خوار و زار و رانده شد

4 دیگر آن باشد که نادانی رود کتخدای خانهٔ مردی شود

1 در جهان شش چیز می‌آید بکار اولا باری طعام خوشگوار

2 خوش بود یار موافق در جهان باز مخدومی که باشد مهربان

3 هر سخن کان راست گویی و درست به ز دنیا زانکه در وی نفع تست

4 آنکه ارزانست عالم در بهاش عقل کامل دان وزان خرسند باش

1 کس نیاید پنج چیز از پنج کس یادگیر از ناصح خود این نفس

2 نیست اول دوستی اندر ملوک این سخن باور کن از اهل سلوک

3 سفلهٔ را با مروت ننگری هیچ بد خوی نیابد مهتری

4 هر که بر مال کسان دارد حسد بوی رحمت بر دماغش کی رسد

1 هر کرا سه کار عادت باشدش در جهان بخت و سعادت باشدش

2 تا تواند خیر بی منت کند خویش را مستوجب رحمت کند

3 دائما گر بیند او عیب کسان در ملامت هیچ نگشاید زبان

4 هر کرا بینی براه ناصواب سر براهش آر تا یابی ثواب

1 گر همی خواهی که باشی رستگار رخ مگردان ای برادر از سه کار

2 اولت دیدن بود حکم قضاش بعد از آن جستن بجان و دل رضاش

3 چیست سیوم دور بودن از جفا هر که این دارد بود اهل صفا

4 هر که دارد دانش و عقل و تمیز جز براه حق نبخشد هیچ چیز

1 چار چیزست از کرامتهای حق یاد دارش چون ز من گیری سبق

2 اولا صدق زبانست در سخن بعد از آن حفظ امانت فهم کن

3 پس سخا هست از کرامات الله فضل حق دان گر نظر داری نگاه

4 تا توانی دور باش از سود خوار زانکه هستند دشمنان کردگار

1 درگذر از چار خصلت زینهار تا نسوزد مر ترا بسیار نار

2 لذت عمرت اگر باید بدهر باش دایم برحذر از خشم و قهر

3 چون نگردد خلق با خوی توراست گر بخوی مردمان سازی رواست

4 ای برادر تکیه بر دولت مکن یاد دار از ناصح خود این سخن