دفتر اول در جوهرالذات عطار نیشابوری

1 خطاب آمد که آدم چندگوئی درون بنموده رویم چند جوئی

2 بگو تا چند گوئی در بهشتم که من تخم شما اینجا بِکِشتم

3 ز حدّ بگذشت اکنون گفت اینجا زمانی گوش کن بشنفت اینجا

4 منم آدم در اینجا رخ نموده گره از کار عالم برگشوده

1 خطابی کرد آدم کای دل و جان بگو با من کنون این راز پنهان

2 که خاتم کیست تا من باز دانم که شد تازه از این روح و روانم

3 که باشد مصطفی یا رب مرا گوی که در میدان عشق او منم گوی

4 بدو گفتا که ای آدم بدان هان محمد(ص) راز اسم آمد ز اعیان

1 چنین گفت ای خدای حی رحمان کریم و قادر و دانا و سبحان

2 خداوند جهان و جان تو باشی حکیم و قادر و دیّان تو باشی

3 بحق ذات پاکت یا الهی که تو دانای حالی و تو شاهی

4 بحق این محمد کآدم اینجا بکن بخشایشی این لحظه او را

1 بهرجایی روان کز عشق میشد دمی کآنجای آدم را همی شد

2 تماشای بهشتش هر زمان بود که آدم ز آفرینش جان جان بود

3 چو آدم سوی عدن آمد ز شادی بدو جبریل گفتش یا عبادی

4 ببر فرمان حق بنیوش از من که قول حق چو خورشیدست روشن

1 نمود حق نه چیزی هست بازی تو این دم در تمامت سرفرازی

2 تو قدر خود بدان و سر نگهدار ببین نامت چه چیزی گفت جبّار

3 از این گندم حذر میکن دمادم ببین تا حق چه گفتست گفت آدم

4 که تو زان منی من زان تو باش ولی گر با منی با خویشتن باش

1 چو شد شیطان سوی جنّت ابا مار درون آن دهن او ماند بیمار

2 تفرّج کرد همچون اوّلین او ز بهر جان آدم در کمین او

3 بُد از ملعونی و ناپاکی خویش نظر انداخته اندر پس و پیش

4 چنان پیدا شده با عقل و با هوش زبان دربسته و او گشته خاموش

1 چنین دیدم من اندر لوح اسرار تو میدانی نمییارم بگفتار

2 که آدم گندمت اینجای خورد او در این اسرار تو ماتم ببرد او

3 قضا پیوسته کن از پیش دانم دمی دیگر ز جنّات مرانم

4 تو پیوستی نمود لعنت من بکردستی بخود تو نخوت من

1 بلای عشق قربت برکشیدم که تادر عاقبت رویت بدیدم

2 بلای عشق قربت دارم و دل بماندستم چو مرغ نیم بسمل

3 بلای عشق قربت در نهادم نهادی و من اینجا داد دادم

4 بلای عشق و قربت میکشم من درون آتشم با تو خوشم من

1 طلب کن گر بدیدی تو در اینجا عیان دوست ای پیوسته شیدا

2 ز شیدائی نیابی عقل کل تو بمانی دائما در عین ذل تو

3 ز شیدائی نیابی راز جانان بمانی تا اَبَد در خویش پنهان

4 ز شیدائی نمیدانی سر از پای روی چون سایهٔ از جای برجای