دوش آمد و بنشست به صد زیبایی از عطار نیشابوری مختارنامه 37
1. دوش آمد و بنشست به صد زیبایی
برخاست ز زلفش این دلِ سودایی
از بادهٔ عشق تو خماری دارم از عطار نیشابوری مختارنامه 38
1. از بادهٔ عشق تو خماری دارم
وز هرچه نه عشقِ تو کناری دارم
دل، خستهٔ چشم ناوک انداز مدار از عطار نیشابوری مختارنامه 39
1. دل، خستهٔ چشم ناوک انداز مدار
جان بستهٔ آن زلفِ فسونساز مدار
اول که به پیشِ خویشتن راهم داد از عطار نیشابوری مختارنامه 40
1. اول که به پیشِ خویشتن راهم داد
صد وعدهٔ وصل گاه و بیگاهم داد
زلف تو برفت از نظرم چه توان کرد از عطار نیشابوری مختارنامه 41
1. زلف تو برفت از نظرم چه توان کرد
برد این دل زیر و زبرم چه توان کرد
دل دادم و ترکِ کفر ودینش کردم از عطار نیشابوری مختارنامه 42
1. دل دادم و ترکِ کفر ودینش کردم
گمراهی و مفلسی یقینش کردم
زلف تو که بود آرزوئی همه را از عطار نیشابوری مختارنامه 43
1. زلف تو که بود آرزوئی همه را
جز دیدن او نبود روئی همه را
دل در خم آن زلف چو زنجیر بماند از عطار نیشابوری مختارنامه 44
1. دل در خم آن زلف چو زنجیر بماند
سر بر خط تو دو پای در قیر بماند
جانا! ز همه جهان نشستم برتر از عطار نیشابوری مختارنامه 45
1. جانا! ز همه جهان نشستم برتر
سربازان را چو دیده هستم در خور
تا در سر زلفت خم و چین افکندی از عطار نیشابوری مختارنامه 46
1. تا در سر زلفت خم و چین افکندی
بر ماه نقاب عنبرین افکندی
زلف تو که چون مشک به هر سوی افتاد از عطار نیشابوری مختارنامه 47
1. زلف تو که چون مشک به هر سوی افتاد
بی مهر از آن است که هندوی افتاد
دل گفت: «رهِ زلف تو چون کوتاهی است» از عطار نیشابوری مختارنامه 48
1. دل گفت: «رهِ زلف تو چون کوتاهی است»
چون دید که نیست هر زمانش آهی است