تا روی چو آفتاب جانان بفروخت از عطار نیشابوری مختارنامه 25
1. تا روی چو آفتاب جانان بفروخت
ازحسن جهان بر مه تابان بفروخت
گل را به چمن گونهٔ رخسار تو نیست از عطار نیشابوری مختارنامه 26
1. گل را به چمن گونهٔ رخسار تو نیست
مه را به سخن لعل شکربار تو نیست
عشق رخ تو که کیمیای خطرست از عطار نیشابوری مختارنامه 27
1. عشق رخ تو که کیمیای خطرست
از یک جو او دو کون زیر و زبرست
گاهی ز سرِ زلفِ سیاهت ترسم از عطار نیشابوری مختارنامه 28
1. گاهی ز سرِ زلفِ سیاهت ترسم
گاهی ز کمین گاهِ کلاهت ترسم
کوثر که لبِ ترا ندیم افتادهست از عطار نیشابوری مختارنامه 29
1. کوثر که لبِ ترا ندیم افتادهست
سر بر خطِ سبزِ تومقیم افتادهست
ماهی که ز رخ یک سرِ مویم ننمود از عطار نیشابوری مختارنامه 30
1. ماهی که ز رخ یک سرِ مویم ننمود
راهم زد و راهِ سرِ کویم ننمود
آن ماه که سجده بُرد انجم او را از عطار نیشابوری مختارنامه 31
1. آن ماه که سجده بُرد انجم او را
تا کرد دل از دیدهٔ خود گم او را
بی لعلِ لبش شکرستان میچکنم از عطار نیشابوری مختارنامه 32
1. بی لعلِ لبش شکرستان میچکنم
بی ماهِ رخش زحمتِ جان میچکنم
بگشاده رخ و بسته قبا میآید از عطار نیشابوری مختارنامه 33
1. بگشاده رخ و بسته قبا میآید
سرمست به بازار چرا میآید
آن روز که روی دلستان نتوان دید از عطار نیشابوری مختارنامه 34
1. آن روز که روی دلستان نتوان دید
از بینایی نام ونشان نتوان دید
شرطِ رَهِ عشق چیست، درخون گشتن از عطار نیشابوری مختارنامه 35
1. شرطِ رَهِ عشق چیست، درخون گشتن
همچون شمعی به فرق بیرون گشتن
ای باد به سوی زلفِ آن یار بتاز از عطار نیشابوری مختارنامه 36
1. ای باد به سوی زلفِ آن یار بتاز
کوتاه مکن دست از آن زلف دراز