سایلی بنشست از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 48
1. سایلی بنشست در پیش جنید
گفت ای صید خدا، بی هیچ قید
یک شبی خفاش گفت از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 49
1. یک شبی خفاش گفت از هیچ باب
یک دمم چون نیست چشم آفتاب
خسروی می‌شد از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 50
1. خسروی می‌شد به شهر خویش باز
خلق شهر آرای می‌کردند ساز
خواجه‌ای کز از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 51
1. خواجه‌ای کز تخمهٔ اکاف بود
قطب عالم بود و پاک اوصاف بود
دردم آخر که جان از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 52
1. دردم آخر که جان آمد به لب
شیخ خرقان این چنین گفت ای عجب
بنده‌ای را خلعتی از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 53
1. بنده‌ای را خلعتی بخشید شاه
بنده با خلعت برون آمد به راه
داد از خود پیرتر از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 54
1. داد از خود پیرتر کستان خبر
گفت من دو چیزدارم دوست تر
شیخ خرقانی که از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 55
1. شیخ خرقانی که عرش ایوانش بود
روزگاری شوق بادنجانش بود
گفت ذو النون از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 56
1. گفت ذو النون می‌شدم در بادیه
بر توکل، بی‌عصا و زاویه
می‌ندانم هیچ‌کس از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 57
1. می‌ندانم هیچ‌کس در کون یافت
دولتی کان سحرهٔ فرعون یافت
گفت یوسف را چو از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 58
1. گفت یوسف را چو می‌بفروختند
مصریان از شوق او می‌سوختند
آن یکی دانم ز از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 59
1. آن یکی دانم ز بی‌خویشی خویش
ناله می‌کردی ز درویشی خویش