سایلی بنشست در پیش جنید از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 48
1. سایلی بنشست در پیش جنید
گفت ای صید خدا، بی هیچ قید
یک شبی خفاش گفت از هیچ باب از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 49
1. یک شبی خفاش گفت از هیچ باب
یک دمم چون نیست چشم آفتاب
خسروی می‌شد به شهر خویش باز از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 50
1. خسروی می‌شد به شهر خویش باز
خلق شهر آرای می‌کردند ساز
خواجه‌ای کز تخمهٔ اکاف بود از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 51
1. خواجه‌ای کز تخمهٔ اکاف بود
قطب عالم بود و پاک اوصاف بود
دردم آخر که جان آمد به لب از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 52
1. دردم آخر که جان آمد به لب
شیخ خرقان این چنین گفت ای عجب
بنده‌ای را خلعتی بخشید شاه از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 53
1. بنده‌ای را خلعتی بخشید شاه
بنده با خلعت برون آمد به راه
داد از خود پیرتر کستان خبر از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 54
1. داد از خود پیرتر کستان خبر
گفت من دو چیزدارم دوست تر
شیخ خرقانی که عرش ایوانش بود از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 55
1. شیخ خرقانی که عرش ایوانش بود
روزگاری شوق بادنجانش بود
گفت ذو النون می‌شدم در بادیه از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 56
1. گفت ذو النون می‌شدم در بادیه
بر توکل، بی‌عصا و زاویه
می‌ندانم هیچ‌کس در کون یافت از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 57
1. می‌ندانم هیچ‌کس در کون یافت
دولتی کان سحرهٔ فرعون یافت
گفت یوسف را چو می‌بفروختند از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 58
1. گفت یوسف را چو می‌بفروختند
مصریان از شوق او می‌سوختند
آن یکی دانم ز بی‌خویشی خویش از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 59
1. آن یکی دانم ز بی‌خویشی خویش
ناله می‌کردی ز درویشی خویش