چون شد آن حلاج از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 37
1. چون شد آن حلاج بر دار آن زمان
جز انا الحق می‌نرفتش بر زبان
مقتدای دین، از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 38
1. مقتدای دین، جنید، آن بحر ژرف
یک شبی می‌گفت در بغداد حرف
هست ققنس طرفه از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 39
1. هست ققنس طرفه مرغی دلستان
موضع این مرغ در هندوستان
پیش تابوت پدر از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 40
1. پیش تابوت پدر می‌شد پسر
اشک می‌بارید و می‌گفت ای پدر
نایبی را چون از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 41
1. نایبی را چون اجل آمد فراز
زو یکی پرسید کای در عین راز
خورد عیسی آبی از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 42
1. خورد عیسی آبی از جویی خوش آب
بود طعم آب خوشتر از جلاب
گفت چون سقراط از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 43
1. گفت چون سقراط در نزع اوفتاد
بود شاگردیش، گفت ای اوستاد
راه بینی بود از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 44
1. راه بینی بود بس عالی نفس
هرگز او شربت نخورد از دست کس
پادشاهی بود از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 45
1. پادشاهی بود نیکو شیوه‌ای
چاکری را داد روزی میوه‌ای
صوفیی را گفت از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 46
1. صوفیی را گفت مردی نامدار
کای اخی چون می‌گذاری روزگار
گفت شیخ مهنه از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 47
1. گفت شیخ مهنه را آن پیرزن
دلخوشی را هین دعایی ده به من