عذر آوردن مرغان در منطق‌الطیر عطار نیشابوری

1 مقتدای دین، جنید، آن بحر ژرف یک شبی می‌گفت در بغداد حرف

2 حرفهایی کز بلندی آسمانش سرنهادی تشنه دل در آستانش

3 داشت بس برنا، جنید راه بر هم چو خورشید او یکی زیبا پسر

4 سر بریدند آن پسر را زار زار پس میان جمعش افکندند خوار

1 در خصومت آمدند و در جفا دو مرقع پوش در دار القضا

2 قاضی ایشان را به کنجی برد باز گفت صوفی خوش نباشد جنگ‌ساز

3 جامهٔ تسلیم در بر کرده‌اید این خصومت از چه در سر کرده‌اید

4 گر شما هستید اهل جنگ و کین این لباس از سر براندازید هین

1 بود اندر مصر شاهی نامدار مفلسی بر شاه عاشق گشت زار

2 چون خبر آمد ز عشقش شاه را خواند حالی عاشق گم‌راه را

3 گفت چون عاشق شدی بر شهریار از دو کار اکنون یکی کن اختیار

4 یا به ترک شهر، وین کشور بگوی یا نه، در عشقم به ترک سر بگوی

1 یافت مردی گورکن عمری دراز سایلی گفتش که چیزی گوی باز

2 تا چو عمری گور کندی در مغاک چه عجایب دیده‌ای در زیر خاک

3 گفت این دیدم عجایب حسب حال کین سگ نفسم همی هفتاد سال

4 گور کندن دید و یک ساعت نمرد یک دمم فرمان یک طاعت نبرد

1 یک شبی روح الامین در سد ره بود بانگ لبیکی ز حضرت می‌شنود

2 بنده‌ای گفت این زمان می‌خواندش می‌ندانم تا کسی می‌داندش

3 این قدر دانم که عالی بنده ایست نفس او مرده است او دل زنده ایست

4 خواست تا بشناسد او را آن زمان زو نگشت آگاه در هفت آسمان

1 شهریاری کرد قصری زرنگار خرج شد دینار بر وی صد هزار

2 چون شد آن قصر بهشت آسا تمام پس گرفت از فرش آرایش نظام

3 هر کسی می‌آمدند از هر دیار پیش خدمت با طبقهای نثار

4 شه حکیمان و ندیمان را بخواند پیش خویش آورد و بر کرسی نشاند

1 پاک دینی گفت مشتی حیله‌جوی مرد را در نزع گردانند روی

2 پیش از این این بی‌خبر را بر دوام روی گردانیده بایستی مدام

3 برگ ریزان شاخ بنشانی چه سود روی چون اکنون بگردانی چه سود

4 هرک را آن لحظه گردانند روی او جنب میرد تو زو پاکی مجوی

1 گفت روزی شاه مسعود از قضا اوفتاده بود از لشگر جدا

2 باد تگ می‌راند تنها بی‌یکی دید بر دریا نشسته کودکی

3 در بن دریا فکنده بود شست شه سلامش کرد و درپیشش نشست

4 کودکی اندوهگین بنشسته بود هم دلش آغشته هم جان خسته بود

1 شیخ بوبکر نشابوری به راه با مریدان شد برون از خانقاه

2 شیخ بر خر بود بی‌اصحابنا کرد ناگه خر مگر بادی رها

3 شیخ را زان باد حالت شد پدید نعره‌ای زد، جامه بر هم می‌درید

4 هم مریدان هم کسی کان دید ازو هیچ کس فی الجمله نپسندید ازو

1 واسطی می‌رفت سرگردان شده وز تحیر بی سرو سامان شده

2 چشم برگور جهودانش اوفتاد پس نظر زانجا بپیشانش اوفتاد

3 این جهودان، گفت معذورند نیک این بنتوان با کسی گفتن ولیک

4 این سخن از وی کس قاضی شنید خشمگین او را بر قاضی کشید