چون برفت از دار دنیا بایزید از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 72
1. چون برفت از دار دنیا بایزید
دید در خوابش مگر آن شب مرید
بود درویشی ز فرط عشق زار از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 73
1. بود درویشی ز فرط عشق زار
وز محبت همچو آتش بی‌قرار
یک شبی محمود دل پر تاب شد از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 74
1. یک شبی محمود دل پر تاب شد
میهمان رند گلخن تاب شد
می‌شد آن سقا مگر آبی به کف از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 75
1. می‌شد آن سقا مگر آبی به کف
دید سقایی دگر در پیش صف
شیخ بوبکر نشابوری به راه از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 76
1. شیخ بوبکر نشابوری به راه
با مریدان شد برون از خانقاه
حق تعالی گفت با موسی به راز از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 77
1. حق تعالی گفت با موسی به راز
کاخر از ابلیس رمزی جوی باز
پاک دینی گفت آن نیکوترست از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 78
1. پاک دینی گفت آن نیکوترست
مبتدی را کو به تاریکی درست
در بر شیخی سگی می‌شد پلید از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 79
1. در بر شیخی سگی می‌شد پلید
شیخ از آن سگ هیچ دامن در نچید
عابدی بودست در وقت کلیم از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 80
1. عابدی بودست در وقت کلیم
در عبادت بود روز و شب مقیم
داشت ریشی بس بزرگ آن ابلهی از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 81
1. داشت ریشی بس بزرگ آن ابلهی
غرقه شد در آب دریا ناگهی
صوفیی چون جامه شستی گاه گاه از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 82
1. صوفیی چون جامه شستی گاه گاه
میغ کردی جملهٔ عالم سیاه
بود مجنونی عجب در کوه سار از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 83
1. بود مجنونی عجب در کوه سار
با پلنگان روز و شب کرده قرار