تا شدی آینهٔ مهر رخت سینهٔ ما از سبزواری غزل 25
1. تا شدی آینهٔ مهر رخت سینهٔ ما
می‌دهد تاب به مهر فلک آیینهٔ ما
اصحبوا العشق ایها الا صحاب از سبزواری غزل 26
1. اصحبوا العشق ایها الا صحاب
الوداد الودا دیااحباب
فتادهایم ز غم روزگار درگرداب از سبزواری غزل 27
1. فتادهایم ز غم روزگار درگرداب
بیار ساقی گلچهره کشتی می ناب
ای ماه جبین سیم غبغب از سبزواری غزل 28
1. ای ماه جبین سیم غبغب
وی سیم ذقن بت شکر لب
پیوسته مرا ز غم تب و تاب از سبزواری غزل 29
1. پیوسته مرا ز غم تب و تاب
ای مایهٔ خوشدلی تو دریاب
جلوه گر در پرده آمد آفتاب از سبزواری غزل 30
1. جلوه گر در پرده آمد آفتاب
از تعین بر رخ افکنده نقاب
دل و جانم فدای حضرت دوست از سبزواری غزل 31
1. دل و جانم فدای حضرت دوست
نی، فدای گدای حضرت دوست
باز بلبل لحن موسیقار داشت از سبزواری غزل 32
1. باز بلبل لحن موسیقار داشت
دعوی دیدار موسی وار داشت
ره و رهبر دلا محبت اوست از سبزواری غزل 33
1. ره و رهبر دلا محبت اوست
سود و سرمایه عشق حضرت اوست
جرعهٔ ما را ز لعل می پرستش مشکل است از سبزواری غزل 34
1. جرعهٔ ما را ز لعل می پرستش مشکل است
گوشه چشمی بما از چشم مستش مشکل است
ای من فدای عاشقی هرچندخونخوارمن است از سبزواری غزل 35
1. ای من فدای عاشقی هرچندخونخوارمن است
خار غمش گو جا کند در سینه گلزار من است
به چار سوق طریقت بجز متاع محبت از سبزواری غزل 36
1. به چار سوق طریقت بجز متاع محبت
بکار نیست قماشی بنزد اهل حقیقت