غزلیات در دیوان اشعار حکیم سبزواری

1 سینه بشوی از علوم زاده سینا نور و سنائی طلب ز وادی سینا

2 یار عیانست بی نقاب در اعیان لیک دراعین کجا است دیده بینا

3 ساغر مینا ز دست پیر مغان گیر چند خوری غم بزیر گنبد مینا

4 طعنه بویس و قرن زنی و قرین است دیو و ددت قرنها و ساء قرینا

1 دور از شاه خراسان در بلا همچو ایوبم بکرمان مبتلا

2 آدم آسا از فریب آسمان صرت من فردوس طوس را حلا

3 گرچه دارالفقر کرمان جنتی است لیک در جنات سفلست و علا

4 ای صبا بگرفته دامانت مگر خاک دامنگیر سخت این دلا

1 صبا از ما بگو آن بیوفا را شکیبا تا بکی گشتی تو ما را

2 چو ما را در حریمت بار نبود مده باری ره اغیار دغا را

3 نیائی چون برم از ناز باری غباری کن ز ره همره صبا را

4 تو در پیمان شکستن ختمی و نسخ نمودی از جهان کیش وفا را

1 اختران پرتو مشکوة دل انور ما دل ما مظهر کل کل همگی مظهر ما

2 نه همین اهل زمین را همه باب اللهیم نه فلک در دورانند بدور سرما

3 بر ما پیر خرد طفل دبیرستانست فلسفی مقتبسی از دل دانشور ما

4 گرچه ما خاک نشینان مرقع پوشیم صد چو جم خفته بدریوزه گری بردرما

1 تا شدی آینهٔ مهر رخت سینهٔ ما می‌دهد تاب به مهر فلک آیینهٔ ما

2 راست شد بر قد ما خلعت سلطانی گل که بود گنج وجود تو بگنجینهٔ ما

3 گر همه کین رقیبست ز دل برکندیم کی سزد غیر تو در سینهٔ بی کینهٔ ما

4 غم عشق تو چو حسنت نپذیرد انجام آری آغاز ندارد غم دیرینهٔ ما

1 اصحبوا العشق ایها الا صحاب الوداد الودا دیااحباب

2 عشق گو و عشق بین عشق شو عشق و رخ ز غیر بتاب

3 می کش و نی زن و بچنگ آور طرهٔ دلربا و چنگ و رباب

4 طرهٔ دلربات برهاند زین ره پیچ پیچ و پر خم و تاب

1 فتادهایم ز غم روزگار درگرداب بیار ساقی گلچهره کشتی می ناب

2 شراب ناب بیاب و بتاب روز جهان که هست نزد خردمند این جهان چو سراب

3 اگرنه کار فلک کجروی است داده چرا بدیده هر شبه بیدار وی به بختم خواب

4 بجز طراوت رویت ندیدهام در گل بجز حدیث تو نشنیدهام ز چنگ و رباب

1 ای ماه جبین سیم غبغب وی سیم ذقن بت شکر لب

2 بی ماه رخت شبان تیره کارم همه دم فغان و یارب

3 لبریز شراب ناب جامت وز خون جگر دلم لبالب

4 بتوان دو سه گام رنجه کردن بالین مریض خویش یکشب

1 پیوسته مرا ز غم تب و تاب ای مایهٔ خوشدلی تو دریاب

2 می دهد که حیات این جهان هست مانند حباب بر سر آب

3 پا از سر و سر ز پا ندانم از دست تو چون کشم می ناب

4 شب تا به سحر چو چشم انجم از دیدهٔ ما ربوده ای خواب

1 جلوه گر در پرده آمد آفتاب از تعین بر رخ افکنده نقاب

2 تا نسوزند از فروغ روی او رفته از مهر آن مهم زیر سحاب

3 نی غلط گفتم نقاب و پرده چیست بی حجابی آمده او را حجاب

4 شاهدان در پرده مستورند لیک ماه من بی پرده باشد در نقاب