غزلیات در دیوان اشعار اسیری لاهیجی

1 ز جام عشق سرمستم زهی ذوق ز مستی از خودی رستم زهی ذوق

2 همین قدر بلندم خود تمام است که در کویت چنین پستم زهی ذوق

3 چه حاجت ساقیا با ساغر و می ز حسنت بیخود و مستم زهی ذوق

4 چو از مستی خود کلی شدم نیست بهستی دگر هستم زهی ذوق

1 ما رند خراباتی میخواره و مستیم در عشق تو ازننگ و ز ناموس برستیم

2 بیگانه ز صبر و خرد امروز نبودیم ما عاشق دیوانه هم از روز الستیم

3 از ما مطلب زهد و ورع کز پی شاهد در کوی خرابات چو ما باده پرستیم

4 باآنکه ز بالای فلک مرتبه ماست در کوی غم عشق تو بینی که چه پستیم

1 ما عاشق مست آن لقائیم معشوقه پرست بی نوائیم

2 شیدائی عشق و بیخود از خود مست می لعل جانفزائیم

3 بیگانه ز عقل و صبر و هوشیم با عشق و جنون آشنائیم

4 وقت است بدر شویم از خود در کوی قلندری درآئیم

1 گه مست و بیخبر ز می صاف وحدتیم گه درد نوش خانه خمار کثرتیم

2 در پرتو جمال جهان سوز روی دوست شیدا و والهیم و همه مست حیرتیم

3 ما با وجود دولت عرفان و گنج فقر از ملک کیقباد و فریدون فراغتیم

4 مفتی اگر ز روی حقیقت نظر کنی ما هر یکی کتاب و کلامیم و آیتیم

1 مبداء خلقت بامر کن فکان من بوده ام منتهای مقصد از خلق جهان من بوده ام

2 پیش ازآن کاسرار غیب آید بصحرای شهود برزخ غیب و شهادت در میان من بوده ام

3 گر چه در صورت نمودار دو عالم گشته ام چون بمعنی بنگری هر دو جهان من بوده ام

4 هست روشن در حقیقت دیده عالم بما دایمانور زمین و آسمان من بوده ام

1 ببحر هست مطلق تا شدم غرق میان ما و دریا نیست خود فرق

2 چو من رند و خراباتی و مستم چه کار آید مرا سالوسی و زرق

3 شدم محو فنا از تاب حسنت چو لامع شد مه روی تو چون برق

4 جمالت آفتاب بی زوالست که پیدا نیست او را غرب تا شرق

1 دادیم دل بدست غم عشق آن صنم گو دل نگاه دار و مکن بیش ازین ستم

2 بگذر زفکر عالم و با یاد دوست باش چون یارمونست بود از بیش و کم چه غم

3 با درد و سوز عشق بساز ای دل حزین گر زانکه میکنی بجهان کار بی ندم

4 گه در غم فراقم و گه در غم وصال کو جذبه که باز رهم من ازین دو هم

1 من درون درد درمان یافتم در حجاب کفر ایمان یافتم

2 سالها رفتم براه جست و جو تا فراق و وصل یکسان یافتم

3 در نقاب جمله ذرات کون حسن او پیدا و پنهان یافتم

4 آنکه بیرون از دل و جان جستمش عاقبت هم در دل و جان یافتم

1 تا در طریق عشق تو من جان فشان شدم بی جان شدم ولیک جهان در جهان شدم

2 زان دم که باختم دل و جان در قمار عشق از هر چه عقل فرض کند، بیش از آن شدم

3 شهباز همتم چو پر و بال برگشاد بالاتر از زمین و زمان و مکان شدم

4 تا با نشان شوم مگر از یار بی نشان نام و نشان گذاشتم و بی نشان شدم

1 ما دین و دل فدای غم یار کرده ایم جان را بعشق آن صنم ایثار کرده ایم

2 ما ترک لذت دو جهانی بعشق دل بربوی وصل آن بت عیار کرده ایم

3 انکار عاشقی برما کفر و کافریست تا ما بدین عشق تو اقرار کرده ایم

4 پوشیده نیست نکته ازما ز سر عشق از بس که درس عشق تو تکرار کرده ایم