غزلیات در دیوان اشعار اسیری لاهیجی
1 مائیم نقاب شاهد شنگ او شنگ و نقاب همچو وی ینگ
2 عهدیست میان ما و دلبر کز ما نشود جدا به نیرنگ
3 هر کس که جمال روی او دید شیداست چو ما و واله و دنگ
4 هر لحظه به تیغ غمزه چشمش بی جرم کند بخونم آهنگ
1 بس غریب و طرفه افتادست حال عاشقان جسم ایشان در زمین و جانشان برآسمان
2 در مکان ابدان ایشان پای بند آمد ولی دایما ارواحشان طیران کند در لامکان
3 ظاهر ایشان بود مشغول خلق از مرحمت لیک در باطن ز حق نبوند غافل یکزمان
4 در شعاع مهر ذاتش فانی مطلق شدند پس بحق باقی شده دیدند حیات جاودان
1 من ز تاب آتش عشق تو ناپرواستم در هوای مهر رویت ذره سان شیداستم
2 جان شیرین گر ز دستم میرود فرهادوار همچو کوه بیستون در عشق پا برجاستم
3 در ره عشاق گشتم بانوااز وصل دوست ای مخالف کج مبین زیرا براه راستم
4 من رضا دارم اگر خواهی جفا کن یا وفا در طریق عشق تو من عاشق بیخواستم
1 بیا ای مرهم درد درونم ببین تا در غم عشق تو چونم
2 غم عشق تو برد از من دل و دین بدست عشق تو زینسان زبونم
3 چو هر دم حسن رویت می فزاید از آن هر لحظه در عشقت زبونم
4 ز شوق حسن روی جانفزایت روانست از دو دیده جوی خونم
1 بر جانان فشان جان را اگر هستی دلا عاشق که هر کو عشق می ورزد چو جان بازد بود صادق
2 اگر خود را نمی بازی اسیر قید هجرانی چو از قید خودی رستی وصالش را شدی لایق
3 اگر مشتاق خورشید جمال روی عذرائی بسوز از آتش عشقش وجود خویش چون وامق
4 دوای درد مهجوری جمال نوربخش آمد بحمدالله که من باری طبیبی دیده ام حاذق
1 چو از روز ازل رندی و قلاشی است آئینم بجز عشق تو ورزیدن نباشد مذهب و دینم
2 ز شمع روی تو آتش فتاد اندر دل و جانم مگر آب لب لعلت دهد زین سوز تسکینم
3 رخت از ظلمت زلفت اسیر قید می دانم ز نور رویت آزادی ز هر قیدی همی بینم
4 ندارم خسرو خوبان ز دامان تو دست از چه چو فرهاد از غم عشقت برآید جان شیرینم
1 دست و پایی میزنم در راه عشق تا مگر روزی شوم آگاه عشق
2 چون کواکب بی سر و پا گشته ام تا شوم یکدم قرین ماه عشق
3 دامن معشوق می آرد بکف هرکه باشد لازم درگاه عشق
4 از خرد بیگانه شو وز خویشتن تا شوی از محرمان شاه عشق
1 زان غمزه ناوکی بمن آید ز هر طرف یارب مباد تیر بلا را دگر هدف
2 آمد ندا ز یار که گر مست و عاشقی درکش بذوق جام فنا را و لاتخف
3 چون سوختم برآتش عشقش ملک بدوش برعرش برد مسند عزم ازین شرف
4 آنان که آستین ز دو عالم فشانده اند آورده اند دامن دلدار را بکف
1 تا که در دل تخم عشقت کاشتیم حاصل از دنیا و دین برداشتیم
2 عالم از گلبانگ شی لله پرست تا علم در کوی عشق افراشتیم
3 دانش و دفتر نبود آندم که ما مصحف اسرار ازبر داشتیم
4 صد جفا دیدیم در کوی وفا دیده را نادیده می انگاشتیم
1 وقت کوچ آمد نفیرالطریقست الطریق ره خطرناکست یاران وا ممانید از رفیق
2 در طریق عشق جانان عاشق جانباز باش گر همی خواهی که حاصل گرددت ذوق طریق
3 هیچ سالک ره نیابد در مقام وصل دوست فی طریق العشق لولم یهده شیخ شفیق
4 جز نمود هست مطلق نیست نفس کاینات کل مافی الکون موج و هوکالبحرالعمیق