بسویت می کشد دل هر زمانم از اسیری لاهیجی غزل 382
1. بسویت می کشد دل هر زمانم
ز جان من چه خواهد دل ندانم
...
1. بسویت می کشد دل هر زمانم
ز جان من چه خواهد دل ندانم
...
1. ما در ازل بعشق تو افسانه بوده ایم
تا مست رند و عاشق و فرزانه بوده ایم
...
1. ما رند خراباتی بی نام و نشانیم
صد خرمن ناموس بیک جو نستانیم
...
1. چو از روز ازل رندی و قلاشی است آئینم
بجز عشق تو ورزیدن نباشد مذهب و دینم
...
1. ما حسن روی یار ز هر روی دیدهایم
رمز اناالحق از همه عالم شنیدهایم
...
1. چنان حیران حسن آن نگارم
که پروای همه عالم ندارم
...
1. دردا که ز درد تو بدرمان نرسیدیم
زین غم دل و جان رفت بجانان نرسیدیم
...
1. ز شوق روی جانان آنچنانم
که سر از پاو پا از سر ندانم
...
1. ما رند خراباتی میخواره و مستیم
در عشق تو ازننگ و ز ناموس برستیم
...
1. ما از غم تو بی سر و سامان نشسته ایم
بی وصل تو بماتم هجران نشسته ایم
...
1. روشن ز ماه روی تو شد منزل دلم
وز زلف سرکشت همه سوداست حاصلم
...
1. غیر مهر ماه رویی نیست حالی در خورم
غیر سودای سر زلفش نباشد در سرم
...