غزلیات در دیوان اشعار اسیری لاهیجی

1 ای صبح تجلی جمالت رخ انسان هر ذره ز مهر رخ جانبخش تو تابان

2 جانا دو جهان ذره صفت واله و شیداست در پرتو خورشید جمال رخ جانان

3 سودای سر زلف و خیال رخ خوبت کردند دل و جان مرا بی سر و سامان

4 بنمود زمرآت جهان عکس جمالت تا باد صبا زلف ترا کرد پریشان

1 ای در شعاع روی تو عقل خبیردنگ در راه عشقت آمده پای خرد بسنگ

2 مست شراب عشقم و از عقل بیخبر واعظ بما مگو سخن زهد و ریو و رنگ

3 ناموس اگر برفت بعشق تو گو برو ما را بعشق دوست چه پروای نام و ننگ

4 صاحب دلان، دلا از من بیدل برد بزور هر دم بعشوه دگر آن یار شوخ شنگ

1 زین دام تن گهی که چو شهباز برپرم بالی بهم زنم ز سماوات بگذرم

2 نهصد هزار دوره عظمی ورای عرش طیران کنم که جز برخ دوست ننگرم

3 هر لحظه بحسن دگر صدهزار بار بینم جمال عارض آن ماه پیکرم

4 در هر تجلیی ز جمالش شوم فنا کلی حجاب هستی خود را ز هم درم

1 بسویت می کشد دل هر زمانم ز جان من چه خواهد دل ندانم

2 بدان شادم که از دست غم تو نباشد در جهان یکدم امانم

3 دلم بردی و رفتی و نگفتی که من بی جان و دل کی زنده مانم

4 ز جور عشق او صبر و خرد را مدارای دل طمع دیگر ز جانم

1 در طریقت سالها در نار محنت سوختیم تا بنور فقر شمعی در جهان افروختیم

2 هر که لاف از عاشقی ز ددان که ابجد خوان ماست تا بفن عشق ورزی نکته ها آموختیم

3 جامه چاکان گر چه بودند در حقیقت پرده در ما باستادی نگر کانها چگونه دوختیم

4 هرکسی مالی و ملکی کرد حاصل در جهان همت ما بین که نقد عشق او اندوختیم

1 از جمله ذرات جهان مهر جمالت شد عیان ای شاهد رویت نهان در پرده کون و مکان

2 از پرده گر نایی برون، بنمای روی لاله گون کی کم شود سوز درون، ای سروقد دلستان

3 زآئینه روی نکو، عکس رخت بنمود رو بینم جمال روی تو تابان ز روی نیکوان

4 هان ای طبیب عاشقان دلخسته ایم و ناتوان بهر دوا ای جان جان می آی پیش خستگان

1 حج من سوی تو آمد طوف کویت کعبه‌ام دیدن دیدار تو باشد صفا و مروه‌ام

2 جامه احرام من باشد تجرد از هوا لازم درگاه تو بودن همیشه وقفه‌ام

3 حاجیان را گرچه باشد هدیه بد نه پیش تو در هوایت کشتن نفس و هوا شد هدیه‌ام

4 رو به سوی هرکسی دارند در هر ملتی کعبه ما کوی یار و روی او شد قبله‌ام

1 در طریقت رهروان را رهنمایی می‌کنم در حقیقت عارفان را پیشوایی می‌کنم

2 گر شدم بیگانه از جان و جهان در عشق او لیک با جانان همیشه آشنایی می‌کنم

3 گرچه در صورت گدا و رند و قلاش آمدم لیک در معنی به عالم پادشایی می‌کنم

4 پادشاه ملک فقرم تخت استغنا مراست چون گدایان بر درِ او گر گدایی می‌کنم

1 در سر همه سودای سر زلف تو دارم دردل بجز از مهر رخت هیچ ندارم

2 از باده لعل لب تو مست مدامم وز نرگس مخمور تو در عین خمارم

3 جانم نفسی از کمرت دست ندارد تا موی میان تو نیارد بکنارم

4 تا دیده دل دید جمال رخ خوبت خورشید جهانتاب کجا در نظر آرم

1 ما در طریق عشق تو جانباز بوده ایم از عاشقان خانه برانداز بوده ایم

2 شهباز وار در پی صید همای وصل ما در هوای قدس به پرواز بوده ایم

3 درد است و سوز و ساز ره عاشقان حق ما در طریق عشق بدین ساز بوده ایم

4 از زاهد فسرده نهانست راه عشق خوش وقت ما که محرم این راز بوده ایم