چون گشت مه روی تو طالع از اسیری لاهیجی غزل 299
1. چون گشت مه روی تو طالع ز مطالع
شد از همه سو نور تجلی تولامع
دارم ز درد عشق تو بر دل از اسیری لاهیجی غزل 300
1. دارم ز درد عشق تو بر دل هزار داغ
مجروح عشق را ز دو عالم بود فراغ
گر بگرد کعبه کوی تو باشد از اسیری لاهیجی غزل 301
1. گر بگرد کعبه کوی تو باشد یک طواف
آن یکی بهتر ز صد حج پیاده بی گزاف
بگرفت صیت حسن تو از قاف از اسیری لاهیجی غزل 302
1. بگرفت صیت حسن تو از قاف تا بقاف
تا او فتاد پرتو رویت بنون و کاف
زان غمزه ناوکی بمن آید از اسیری لاهیجی غزل 303
1. زان غمزه ناوکی بمن آید ز هر طرف
یارب مباد تیر بلا را دگر هدف
وقت کوچ آمد نفیرالطریقست از اسیری لاهیجی غزل 304
1. وقت کوچ آمد نفیرالطریقست الطریق
ره خطرناکست یاران وا ممانید از رفیق
ز جام عشق سرمستم زهی ذوق از اسیری لاهیجی غزل 305
1. ز جام عشق سرمستم زهی ذوق
ز مستی از خودی رستم زهی ذوق
ببحر هست مطلق تا شدم غرق از اسیری لاهیجی غزل 306
1. ببحر هست مطلق تا شدم غرق
میان ما و دریا نیست خود فرق
عاشقان را دین و مذهب شد از اسیری لاهیجی غزل 307
1. عاشقان را دین و مذهب شد وفاق
عشق ورزی راست ناید با نفاق
خواهی که شود کشف برت سراناالحق از اسیری لاهیجی غزل 308
1. خواهی که شود کشف برت سراناالحق
فانی ز خودی باش و بحق باقی مطلق
شاه و گدا یکسان بود بر از اسیری لاهیجی غزل 309
1. شاه و گدا یکسان بود بر درگه سلطان عشق
صدپایه از طاق فلک بالاترست ایوان عشق