چون دور شد از حسن رخت پرده انوار از اسیری لاهیجی غزل 251
1. چون دور شد از حسن رخت پرده انوار
شد گنج نهان فاش و عیان شد همه اسرار
دیوانه عشق توام و ز عقل و دینم بی‌خبر از اسیری لاهیجی غزل 252
1. دیوانه عشق توام و ز عقل و دینم بی‌خبر
تا مست دیدارت شدم از خود نمی‌یابم اثر
مثنوی عین الحیات است ای پسر از اسیری لاهیجی غزل 253
1. مثنوی عین الحیات است ای پسر
آینه ذات و صفاتست ای پسر
بی شادی وصال تو دل را کجا قرار از اسیری لاهیجی غزل 254
1. بی شادی وصال تو دل را کجا قرار
ناید غم فراق تو ای دوست در شمار
ای از جمال رویت کون و مکان منور از اسیری لاهیجی غزل 255
1. ای از جمال رویت کون و مکان منور
وی از نسیم زلفت جان جهان معطر
نهال دوستی را در بر آور از اسیری لاهیجی غزل 256
1. نهال دوستی را در بر آور
کنار از ما مجو سرو سمن بر
هرکسی کز لذت درد تو باشد با خبر از اسیری لاهیجی غزل 257
1. هرکسی کز لذت درد تو باشد با خبر
درد عشقت رابجان خواهد همیشه بیشتر
عاشق چشمان مست آن نگار از اسیری لاهیجی غزل 258
1. عاشق چشمان مست آن نگار
تا ابد هرگز نباشد بی خمار
ای جمالت رو نموده هر زمان جائی دگر از اسیری لاهیجی غزل 259
1. ای جمالت رو نموده هر زمان جائی دگر
چون مسافر حسن تو هر دم بمأوائی دگر
زان کمان ابرو رسد هر دم مرا تیری دگر از اسیری لاهیجی غزل 260
1. زان کمان ابرو رسد هر دم مرا تیری دگر
از خدنگ غمزه او گشته ام زیر و زبر
ای ز خورشید جمالت هر دوعالم غرق نور از اسیری لاهیجی غزل 261
1. ای ز خورشید جمالت هر دوعالم غرق نور
وی ز سبحات جلالت هرکجا شرست و شور
بر صورت ذرات جهان گشت پدیدار آن یار نهانی از اسیری لاهیجی غزل 262
1. بر صورت ذرات جهان گشت پدیدار آن یار نهانی
در پرده ما و تو نهانست رخ یار در عین عیانی