من عاشق آن جان و جهانم همه دانند از اسیری لاهیجی غزل 215
1. من عاشق آن جان و جهانم همه دانند
از جان ببریدن نتوانم همه دانند
دوش یارم پرده از رخسار خود بگشاده بود از اسیری لاهیجی غزل 216
1. دوش یارم پرده از رخسار خود بگشاده بود
گویی از حسنش قیامت در جهان افتاده بود
با همچو تو یاری نفسی هر که برآرد از اسیری لاهیجی غزل 217
1. با همچو تو یاری نفسی هر که برآرد
از لذت فردوس برین یاد نیارد
در هوای عشق بازم دل پرواز کرد از اسیری لاهیجی غزل 218
1. در هوای عشق بازم دل پرواز کرد
بار دیگر عاشقی جانم ز سر آغاز کرد
آنها که جهان آینه روی تو دانند از اسیری لاهیجی غزل 219
1. آنها که جهان آینه روی تو دانند
از دفتر عالم رقم حسن تو خوانند
زان دم که باده خم وحدت بجام شد از اسیری لاهیجی غزل 220
1. زان دم که باده خم وحدت بجام شد
مستی و عیش در همه آفاق عام شد
جمال روی تو هرگه نقاب بگشاید از اسیری لاهیجی غزل 221
1. جمال روی تو هرگه نقاب بگشاید
ز زیر پرده هر ذره مهر بنماید
ای قامت رعنای تو رشک سهی سروبلند از اسیری لاهیجی غزل 222
1. ای قامت رعنای تو رشک سهی سروبلند
وی شیوه و ناز تو در پیش نظر بازان پسند
عاشقان در آتش عشق تو خود را سوختند از اسیری لاهیجی غزل 223
1. عاشقان در آتش عشق تو خود را سوختند
تا کماهی سر عشق و عاشقی آموختند
مقصود ز عمرم همه سوزست و غم و درد از اسیری لاهیجی غزل 224
1. مقصود ز عمرم همه سوزست و غم و درد
شادم که غم عشق تو ما را بسرآورد
دیده ام عالم نمود بود بود از اسیری لاهیجی غزل 225
1. دیده ام عالم نمود بود بود
ورنه عالم را کجا بودی نمود
ز شوقت جمله عالم بیقرارند از اسیری لاهیجی غزل 226
1. ز شوقت جمله عالم بیقرارند
همه مشتاق دیدار نگارند