تا که خورشید جمال از برج از اسیری لاهیجی غزل 132
1. تا که خورشید جمال از برج رویت طالعست
خانه جان و دلم روشن ز نور لامعست
...
حسن خوبان جهان عکس رخ از اسیری لاهیجی غزل 133
1. حسن خوبان جهان عکس رخ زیبای اوست
لاجرم در هر سری از زلفشان سودای اوست
...
مقبل کسی که شادی وصل تو از اسیری لاهیجی غزل 134
1. مقبل کسی که شادی وصل تو دیده است
خرم دلی که از غم هجران رهیده است
...
ای که کوی یارمیجویی دو از اسیری لاهیجی غزل 135
1. ای که کوی یارمیجویی دو عالم کوی اوست
در حقیقت روی جمله خلق عالم سوی اوست
...
جانا بیا که صحبت جانانم از اسیری لاهیجی غزل 136
1. جانا بیا که صحبت جانانم آرزوست
جامی ز باده لب خندانم آرزوست
...
ما ز جام باده عشقیم مخمورالست از اسیری لاهیجی غزل 137
1. ما ز جام باده عشقیم مخمورالست
زان سبب باشد مدامم با می و شاهد نشست
...
ای ز خورشید جمالت گشته از اسیری لاهیجی غزل 138
1. ای ز خورشید جمالت گشته روشن کاینات
وی ز مهر ماه رویت چرخ و انجم بی ثبات
...
تا بعشق تو جان گرفتارست از اسیری لاهیجی غزل 139
1. تا بعشق تو جان گرفتارست
دل از این درد و غم جگرخوارست
...
عاشقان را در طریق عشق از اسیری لاهیجی غزل 140
1. عاشقان را در طریق عشق حالی دیگرست
با غم معشوق هردم قبل و قالی دیگرست
...
هرکه عاشق نیست مرد کار از اسیری لاهیجی غزل 141
1. هرکه عاشق نیست مرد کار نیست
بوالهوس را بر دراو بار نیست
...
آنکه پنهان دل ز مردم می از اسیری لاهیجی غزل 142
1. آنکه پنهان دل ز مردم می برد پیداست کیست
پرده ناموس رندان میدرد پیداست کیست
...
زاد راه عاشقان سوز و نیاز از اسیری لاهیجی غزل 143
1. زاد راه عاشقان سوز و نیاز و زاریست
کار عالم جز غم عشقت همه بیکاریست
...