تا که خورشید جمال از برج رویت طالعست از اسیری لاهیجی غزل 132
1. تا که خورشید جمال از برج رویت طالعست
خانه جان و دلم روشن ز نور لامعست
حسن خوبان جهان عکس رخ زیبای اوست از اسیری لاهیجی غزل 133
1. حسن خوبان جهان عکس رخ زیبای اوست
لاجرم در هر سری از زلفشان سودای اوست
مقبل کسی که شادی وصل تو دیده است از اسیری لاهیجی غزل 134
1. مقبل کسی که شادی وصل تو دیده است
خرم دلی که از غم هجران رهیده است
ای که کوی یارمیجویی دو عالم کوی اوست از اسیری لاهیجی غزل 135
1. ای که کوی یارمیجویی دو عالم کوی اوست
در حقیقت روی جمله خلق عالم سوی اوست
جانا بیا که صحبت جانانم آرزوست از اسیری لاهیجی غزل 136
1. جانا بیا که صحبت جانانم آرزوست
جامی ز باده لب خندانم آرزوست
ما ز جام باده عشقیم مخمورالست از اسیری لاهیجی غزل 137
1. ما ز جام باده عشقیم مخمورالست
زان سبب باشد مدامم با می و شاهد نشست
ای ز خورشید جمالت گشته روشن کاینات از اسیری لاهیجی غزل 138
1. ای ز خورشید جمالت گشته روشن کاینات
وی ز مهر ماه رویت چرخ و انجم بی ثبات
تا بعشق تو جان گرفتارست از اسیری لاهیجی غزل 139
1. تا بعشق تو جان گرفتارست
دل از این درد و غم جگرخوارست
عاشقان را در طریق عشق حالی دیگرست از اسیری لاهیجی غزل 140
1. عاشقان را در طریق عشق حالی دیگرست
با غم معشوق هردم قبل و قالی دیگرست
هرکه عاشق نیست مرد کار نیست از اسیری لاهیجی غزل 141
1. هرکه عاشق نیست مرد کار نیست
بوالهوس را بر دراو بار نیست
آنکه پنهان دل ز مردم می برد پیداست کیست از اسیری لاهیجی غزل 142
1. آنکه پنهان دل ز مردم می برد پیداست کیست
پرده ناموس رندان میدرد پیداست کیست
زاد راه عاشقان سوز و نیاز و زاریست از اسیری لاهیجی غزل 143
1. زاد راه عاشقان سوز و نیاز و زاریست
کار عالم جز غم عشقت همه بیکاریست