باغبانا زحسد چند فرو از آشفتهٔ شیرازی غزل 559
1. باغبانا زحسد چند فرو بندی در
که رود بلبل باغت بگلستان دگر
زشهر تا مه بیمهر من شده از آشفتهٔ شیرازی غزل 560
1. زشهر تا مه بیمهر من شده است مسافر
مرا بر آتش غم همچو دود ساخت مجاور
پسته خندان گشود و لعل از آشفتهٔ شیرازی غزل 561
1. پسته خندان گشود و لعل شکربار
شکر که نرخ شکرشکست ببازار
بی گل رویت یکیست بوی از آشفتهٔ شیرازی غزل 562
1. بی گل رویت یکیست بوی گل و نیش خار
فرش حریر است خار در ره جویای یار
دیده نظر باز و رخت بی از آشفتهٔ شیرازی غزل 563
1. دیده نظر باز و رخت بی نظیر
بگذرم از جان زتوام ناگزیر
زینهار ای معاشران زنهار از آشفتهٔ شیرازی غزل 564
1. زینهار ای معاشران زنهار
زآن دو آهوی مست شیر شکار
زآن صافی صوفی زآن درد از آشفتهٔ شیرازی غزل 565
1. زآن صافی صوفی زآن درد صفا پرور
یک جام بصوفی بخش یک نیمه بمن آور
کی شنیدستی هلالی خیزد از آشفتهٔ شیرازی غزل 566
1. کی شنیدستی هلالی خیزد از بدر منیر
یا در آتش تازه و تر مانده عنبر یا عبیر
خرامد گر بفرخار آن بت از آشفتهٔ شیرازی غزل 567
1. خرامد گر بفرخار آن بت مهروی و مه پیکر
بنقش او بماند خیره همچون نقش بت بتگر
عقل را از جنون بنه زنجیر از آشفتهٔ شیرازی غزل 568
1. عقل را از جنون بنه زنجیر
که نماید کفایت از تدبیر
غمزه بود مست و نظر هوشیار از آشفتهٔ شیرازی غزل 569
1. غمزه بود مست و نظر هوشیار
سحر مبین است ببین چشم یار
گرفت پرده زرخسار شاهد از آشفتهٔ شیرازی غزل 570
1. گرفت پرده زرخسار شاهد منظور
که آفتاب نیارد که باز پوشد نور