گر توئی ساقی ما باده از آشفتهٔ شیرازی غزل 571
1. گر توئی ساقی ما باده خلر چه ضرور
ور توئی شاهد ما لعبت کشمر چه ضرور
هر کرا نقش نبسته بضمیر از آشفتهٔ شیرازی غزل 572
1. هر کرا نقش نبسته بضمیر آیه نور
گو بخوان فاتحه و صورت او بین از دور
دانشوران بفضل و هنر از آشفتهٔ شیرازی غزل 573
1. دانشوران بفضل و هنر کرده افتخار
بخت آوران بطالع میمون امیدوار
منم بگرفته دل از وصل از آشفتهٔ شیرازی غزل 574
1. منم بگرفته دل از وصل دلبر
بود بی دلبرم کوهی بدل بر
بحث حکمت چه می‌کنی برخیز از آشفتهٔ شیرازی غزل 575
1. بحث حکمت چه می‌کنی برخیز
دفتر معرفت در آب بریز
عشق کرد آدم از ملک ممتاز از آشفتهٔ شیرازی غزل 576
1. عشق کرد آدم از ملک ممتاز
نبود مردمی بدیده باز
ای به بالات راست کسوت از آشفتهٔ شیرازی غزل 577
1. ای به بالات راست کسوت ناز
دو جهان بر درت بعجز و نیاز
شب قدر است این یا صبح از آشفتهٔ شیرازی غزل 578
1. شب قدر است این یا صبح نوروز
که کوکب سعد گشت و بخت فیروز
پرشکوه دلی دارم از خون از آشفتهٔ شیرازی غزل 579
1. پرشکوه دلی دارم از خون جگر لبریز
لبریز چو گردد خم شاید که کند سر ریز
از ما کند دریغ چو جور از آشفتهٔ شیرازی غزل 580
1. از ما کند دریغ چو جور و جفا هنوز
کی طبع اوست مایل مهر و وفا هنوز
از جهان و جهانیان بگریز از آشفتهٔ شیرازی غزل 581
1. از جهان و جهانیان بگریز
از زمین و از آسمان بگریز
حلاوتی که چشیدم از آن از آشفتهٔ شیرازی غزل 582
1. حلاوتی که چشیدم از آن دهان امروز
شکرفشان سزدم گر بود زبان امروز